Eurovision

Η Αγαπη και ο Χρονος

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα. Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.

Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν. Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;», «Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».

Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος. «Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη. «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.

Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια. «Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου». «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη. Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!». Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.

Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση: «Γνώση, ποιος με βοήθησε»; «Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση. «Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε η Χρόνος;» Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε: «Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

Μάνος Χατζιδάκις

ΥΣ:

Συμβαινουν τοσα αυτο τον καιρο και δεν προλαβαινω να γραψω.....μου εστειλαν ομως αυτο με e-mail και βρηκα οτι ηταν οτι πιο γλυκο να ποσταρω εδω τη συγκεκριμενη στιγμη

σαν το παλιο καλο κρασι...

η φιλη η αγαπημενη , (Παλι κατι ζητησε η αγαπημενη μου λαιδη , να γραψω λοιπον γι αυτο ) οσο μεγαλωνω τοσο πιο πολυτιμη ειναι ......

Για να σας εξηγησω , εγω με τη φιλια παθιαζομαι , οπως με ολα οσα υπάρχουν γυρω μου.....

Οσες κοπέλες εμειναν διπλα μου, το καταλαβαν , οι αλλες, οπου φυγει φυγει.......

Γιατι εγω στη φιλη μου θα τα πω χυμα και τσουβαλατα και δε θα μασησω τα λόγια μου και βεβαια θα κραταω το χαρτομανδηλο , οταν κλαιει, αλλα ταυτοχρονα, θα κατεβαζω οοοολο το "καθωσπρεπει" λεξιλογιο $#^@*&@# γιατι ακομα ασχολειται με αυτο το μαλακα και ειμαι και ικανη να της πω,

"κοιτα αν δεν τελειωσεις με το λεγαμενο , τουτο κατωφλι δε θα το ματαξαναπατησεις"

Ετσι βεβαια !! λυσεις δραστικες , οχι ημιμετρα...

Βεβαια για να το πω αυτο σημαινει οτι την εχω περιμαζεψει απειρες φορες απο πεζοδρομια να κλαιει μονη ξημερωματα, την εχω κουβαλησει μεθυσμενη ή την εχω συνοδεψει σε βουλκανιζατερ επειδη εχει σκασει και τα δυο λαστιχα απο το αυτοκινητο εκεινο το βραδυ που τον ειδε αγκαλια με την αλλη σε αποσταση πεντε μετρων και δεν ειδε τη νησιδα στη Μεσογειων ....If you know what I mean ;-)

Γι αυτο σας λεω οποια αντεξε, αντεξε να με εχει φιλη......

Καλα θα μου πειτε , και εσενα ποιος σε μαζευει .....

Μα καλα μαζευομαι εγω?

Η Βαγγελιτσα ηταν ενα γλυκο κοντουλι σαν φρατζολακι κοριτσακι με μπουκλακια και γυαλακια μυωπιας και καθοταν στο μπροστινο θρανιο απο εμενα στην πρωτη δημοτικου......στο γυμνασιο καθομασταν μαζι , στο λυκειο παλι οχι εγω ηθελα να γινω δικηγορος, εκεινη πολ. μηχανικος.....Μετα τελειωσε το σχολειο , εγινε πολ. μηχανικος εγω δεν εγινα δικηγορος , παντρευτηκε , εναν υπεροχο αντρα το Δημητρη και εκανε ενα γιο λεβεντη το Γιωργο ,που εχει νονα εμενα και μετα απο λιγο και μια κορη τσαπερδονα, τη Γλαυκη ...που την ονομασε ετσι επειδη εβλεπε τη Ναυπλιωτη με το συζυγο στην "Αιθουσα του θρονου" και ειπαν ετσι θα την πουμε....

Αγαπω Βαγγελιτσα, που στην ηλικια που ειναι συζυγος , μητερα , εργαζομενη παραμενει Βαγγελιτσα, γιατι ειναι η χαρα της ζωης, διοτι τα γελια που εχουμε κανει δε συγκρινονται με τιποτα και ειναι και το πιο σοβαρο ατομο που μπορεις να μιλησεις για οτιδηποτε σε απασχολει και να σε συμβουλεψει με τον καλυτερο δυνατο τροπο.Ειναι μια γυναικα του παλιου καιρου , "ντυμενη" και "στολισμενη" με ολη τη μοντερνα κοσμοθεωρια και αυτο την κανει απιστευτα γοητευτικη.

Η Βαγγελιτσα ξερει να σου πει απο κρεμες για το προσωπο , τα βαζακια και τα μπουκαλακια στο μπανιο της ειναι απειρα, μεχρι το πως να κανεις το καλυτερο κέικ, μπαινεις σπιτι της απογευμα και τη βλεπεις τυλιγμενη στα αλευρια να φουρνιζει , απο το ποια παρασταση αξιζει να δεις και ποιο βιβλιο να διαβασεις , εχει τη σωστη δοση κουλτουρας , μεχρι τι ειπε η Λαμπιρη χθες για το χωρισμο Βατιδου-Κουγια, και υποκουλτουρας.....Τα ξερει ολα και συμφερει........

Και ξερει τα παντα και για μενα και τα φυλλαει σαν κορη οφθαλμου και ειναι και αυστηρη και τρυφερη μαζι μου, οσο και οποτε χρειαζεται ....Τη λατρευω !! End of the story!!! Εχουμε περασει πανω απο 30 χρονια μαζι , εχουμε δοκιμαστει και δεν μπορω να φανταστω τη ζωη μου χωρις αυτη....

Εχω και αλλες φιλες, οχι πολλες , στην παλαμη του ενος χεριου αλλα θα γραψω αλλοτε γι αυτες και τι τραβανε που με εχουν κοντα τους......Ηθελα το ποστακι να ανηκει στην πιο παλια και σε αυτη που βρεθηκαμε διπλα διπλα πρωτακια στο σχολειο με γαλαζιες ποδιες , μεγαλωσαμε μαζι, πορευομαστε και θα πορευομαστε για πολλα πολλα χρονια ακομα.......

Καλωσόρισες Ανοιξη...

Νευριασε που κοιταχτηκε στον καθρεφτη ....

Καθολου δεν της αρεσαν τα μαλλια της ετσι χτενισμενα και στυλιζαρισμενα απο το κομμωτηριο ....

Εβγαλε τα ρουχα και μπηκε κατω απο το νερο ....οχι που θα εσκαγε....τωρα θα δεις!!!......

Λουστηκε και αφησε το σαμπουαν με αρωμα αγριοκερασο να ξυπνησει τις αισθησεις τις και να παρει μακρυα τη μυρωδια της λακ που την ενοχλουσε τοσο τη συγκεκριμενη στιγμη ........

Τι το ηθελε το κομμωτηριο και καλα για να της φτιαξει τη διαθεση .......Σκεφτηκε πρωτη του μηνα οτι πρεπει για μια στυλιστικη αναννεωση, ευτυχως που αυτη αφορουσε μονο λιγες ανταυγιες και ενα καλο χτενισμα και οχι κουρεμα....

Οχι γιατι το ειχε σκεφτει και αντε μετα να εβρισκε σωτηρια και extensions.......

βγηκε απο το μπανιο , τυλιξε τα μαλλια σε μια πετσετα και φορεσε ενα χνουδωτο μπουρνουζι .....

Ωραία παει και αυτοοοοοοο....μερικα πεταμενα ευρω , αλλα who cares....

Παλι καλα που δε σηκωθηκε σημερα το πρωι να παει σε καποιο γραφιο ταξιδιων να δωσει την πιστωτικη και να πει "Εισητηριο για Μαλδιβες" και να σου πω εγω μετα ποσα θα ηταν τα πεταμενα ευρω.........

Μα τι κακο αυτο οταν μπαινει η ανοιξη ?

Αμεσως να βγει ενας ηλιος καταλαμπρος και εσυ να πρεπει να συνεχισεις να πηγαινοερχεσαι στη δουλεια και στις σχολες και στις υποχρεωσεις και τελος παντων

Πρεπει να απαγορευτει η ανοιξη.......

Αυτες τις ενδιαμεσες εποχες δεν τις μπορει, λες και τις εβαλε καποιος εκει να σε αποσυντονιζουν .......

Μεταβατικες .....ναι καλα!

Λουλουδακια και μελισσουλες και ξυπναει η φυση ...

Ναι αλλα ειναι και αυτη μερος της και αντε και ξυπνησε ...μετα τι?

Γκρινιαααααααααα....

Ξετυλιξε τα μαλλια απο την πετσετα και τα χτενισε μπροστα στον καθρεφτη......

Εβγαλε το μπουρνουζι και απλωσε στο σωμα μια απο αυτες τις κρεμες αρωματων Kenzo Flower , διακριτικη και οσο λουλουδατη της ταιριαζε......ανοιξιατικη δηλαδη.......

Κανονικα θα επρεπε να βγει εξω , να αρχισει τα τηλεφωνα και να τρεξει σε κανενα εξοχικο ταβερνακι διπλα στη θαλασσα με τις κολλητες

Μπαααααα........

Φορεσε ενα σατεν νυχτικακι που βρηκε στο συρταρι πανω πανω

και αποφασισε οτι το καλυτερο θα ηταν να αραξει στον καναπε της και να χαζευει τα δεντρα εξω απο το παραθυρο,

δηλαδη να κανει το απολυτο τιποτα για Σαββατο απογευματακι.........

πηρε και ενα βιβλιο , δηθεν να διαβασει ,

τραβηξε και την πριζα του τηλεφωνου.........

και βυθιστηκε στις σκεψεις της......

Ενας γλυκος υπνος ηρθε και την πηρε ........

Μελαγχολια

...εχει συννεφιασει εξω ....η διαθεση ειναι καπως.......

εφυγε και αυτος ο μηνας......


"...και ας ξανακανω απ την αρχη τα ιδια λάθη ..."

Ονειρο ηταν ....

Η αγαπημενη μου γαλαζια λαιδη μου εστειλε αλλη μια προκληση , να γραψω ενα ονειρο

.........

Κοιμομουν στον καναπε στο σαλονι , με ειχε παρει ο υπνος ενα βραδυ με ανοιχτη την τηλεόραση ...σκεπασμενη με μια κουβερτουλα λεπτη και με το τζακι αναμμενο , καταχειμωνο, λιγους μηνες πριν ειχα μετακομισει στο σπιτι μου.......

Ξαπλωμενη ημουν , οταν ακουσα ενα θορυβο στην μπαλκονοπορτα και ανοιξα τα ματια μου...η μπαλκονοπορτα ανοιξε και μεσα απο το βαθυ σκοταδι ειδα μια μορφη να με πλησιαζει και να στεκεται διπλα μου ......

Ηταν μια ομορφη γυναικα , μια αγγελικη μορφη και με κοιταζε.....

Το δωματιο πλημμυρισε ζεστη , ζεστη που μου φανηκε πολυ γρηγορα αποπνικτικη...

Η μορφη ηταν σχεδον αερινη και οταν αρχισε να μου μιλα η φωνη της ακουγόταν απο πολυ μακρυα...ψιθυριζε πραγματα ακαταλυπτα , που δεν τα καταλαβαινα και δεν τα θυμαμαμι κιολας αλλα θυμαμαι το "ελα" και καποια στιγμη βρεθηκα να περπαταω μαζι της προς το μπαλκονι.......

Στο μυαλο μου ηταν οτι ειναι χειμωνας εκει εξω και που παω , αλλα μεσα στο ονειρο η ζεστη ειχε φτασει να ειναι υπερβολικη ....

Η εκπληξη ηταν οτι κατω απο το μπαλκονι μου απλωνοταν μια γαλαζια θαλασσα λουσμενη στο φως.......

"Γινε θαλασσα" ετσι μου ψιθυρισε η μορφη

Την κοιταξα παραξενα και μετα ενοιωσα ενα ελαφρυ αερακι να με χαϊδευει .....το σωμα μου το ενοιωθε γαιτι ηταν πια ντυμενο με μπλε γαλαζια αερινα πεπλα και βρεθηκα να στεκομαι πανω στο καγκελο της βεραντας ορθια και ξαφνικα να πεφτω ...μεχρι που αγγιξα την επιφανεια της θαλασσας .......Η αισθηση ηταν περιεργη , μια αισθηση φοβου και ελευθεριας και μετα αρχισα να κολυμπω......το νερο ηταν γυρω μου παντου..........ενας ελαφρυς κυμματισμος αλλα γυρω τιποτα και συνηδειτοποιησα οτι δεν ειχα μια στερια απεναντι για να φτασω και ενοιωθα οτι θα κουραζομουν .........Τρομοκρατηθηκα ......Ηξερα οτι μου αρεσει το κολυμπι αλλα δεν ειχα ποτε αντοχες να κολυμπαω βαθεια και πολυ .........ομως επρεπε να κολυμπησω.......Ξαφνικα τα χερια μου δεν τα ενοιωθα , ειχαν γίνει ενα με τα κυματα και σιγα σιγα και τα ποδια........η θαλασσα με καταπινε και γινομουν ενα μαζι της......ενοιωθα πως ηταν η θαλασσα , τον κυματισμο της , την ουσια της, ενοιωθα υγρη .........επαψα να μπορω να παρω ανασα.......πνιγομουν ......χανομουν ..........

--------

Ξυπνησα λουσμενη στον ιδρωτα με ταχυκαρδια και αυτο ειναι ενα ονειρο που παρολο που εχει περασει τοσος καιρος οταν το σκεφτομαι μου δημιουργει παντα το ιδιο αποπνικτικο συναισθημα...ενα συναισθημα που δεν θελω να βιωσω ξανα......

Κουζινοπαιχνιδισματα (3)...

Συνταγουλα !!!!

χαχαχαχα μαγειρεψα χθες και σκεφτηκα να σας περιγραψω το δημιουργημα μου

μιλαμε για κολοκυθακια γεμιστα με πουρε

Υλικα!

8 κολοκυθακια σφαιρικα κυπαρισσιας

μισο πακετο πουρε πατατας (ή αλλιως 2 μεριδες)

λιγος φρεσκος διοσμος

2 κουταλιες σουπας σταφιδες ξανθες

2 κουταλιες της σουπας χυμο ντοματας

1 σκελιδα σκορδο

αλατι, πιπερι

τυρι κιτρινο οποιο θελετε αλλα λιγο

Αυτα και ξεκιναμε

Πλενουμε τα κολοκυθακια

κοβουμε το επανω μερος σαν καπακι και αδειαζουμε τη βοηθεια ενος μικρου μυτερου μαχαιριου και ενος κουταλιου το περιεχομενο σε ενα μπωλακι, με προσοχη να μην σπασουμε το εξωτερικο του. Λειτουργουμε οπως με τις γεμιστες ντοματες και τις πιπεριες .

Την ψιχα του κολοκυθιου την βαζουμε στο αγαπημενο, για καθε νοικοκυρα, μουλτι μουλινετ και εκει ριχνουμε το σκορδο, τις σταφιδες , το χυμο ντοματας, το διοσμο και το αλατο πιπερο.

Ετοιμαζουμε τον πουρε και οταν ετοιμαστει, ανακατευουμε σε αυτον το μιγμα του κολοκυθιου.

Γεμιζουμε μεχρι λιγο πανω απο τη μεση τα κολοκυθια μας και στο τελος πασπαλιζουμε με λιγο κιτρινο τυρακι , λιγο ειπα! και καπακωνουμε.

Τοποθετουμε τα κολοκυθακια σε πυρεξ και τα ραντιζουμε με ελαιολαδο.

Στο φουρνο στους 180 περιπου για μια ωρα...μπορει και λιγο παραπανω...

Ξερω οτι θα γκρινιαζετε τωρα επειδη περισεψε αρκετο μειγμα

Κυριες και κυριοι στο ψυγειο σε ταπερακι και δυο τρεις μερες μετα για να μη γινετε και κολοκυθοπληκτοι, φτιαχνετε ωραιοτατους κολοκυθοπατατοκεφτεδες, προσθετωντας στο μειγμα αλευρι οσο παρει ωστε το μειγμα να πεφτει αργα απο το κουταλι στο τηγανι και να τηγανιζεται σε διαφορα σχηματα σε καυτο λαδακι .....

μιαμι ...θα με θυμηθειτε!

Καλη σας ορεξη !!!

Βλαντιμιρ Μαγιακοφσκι

Ν αγαπάς

σημαίνει να σπαρταράς σε σεντόνια

ξεσκισμένα απ την αϋπνία

Γιατί αγάπη

δεν ειν ένας τρυφερός παράδεισος

μα η βίαιη επίθεση

της λαίλαπας νερού και φωτιάς....

Εφυγε

και θα γεμισει παλι το φεγγαρι

και εκεινος στεκεται παλι διπλα στο παραθυρο

με ενα ποτηρι κοκκινο κρασι στο χερι και το κοιτα...

εχει συννεφα αποψε...

φθινοπωριασε ....περναει ο καιρος.......

αγαπημενη μουσικη στο cd player .....

Τιποτα και ολα εκει ...

Μια νυχτα ακομα σε ενα μακρυ μαραθωνιο.

ειναι μαχητης, βαθεια μεσα του το ξερεις πως ειναι

ολα σε ταξη , ολα καλα και η ζωη καθε μερα θα φερει και αλλα και αλλα

τοτε γιατι νοιαζεται να σταματησει το ρολόϊ

γιατι τον νευριαζει παλι αυτος ο χτυπος, τικ τακ.....

Κλεινει την κουρτινα και στρεφει την πλατη στο παραθυρο....

του ρχεται να πεταξει το ποτηρι στον απεναντι τοιχο

να βαψει κοκκινη την ασπρη ηρεμια του....

Στεκεται στη μεση του δωματιου ....

Τιποτα....

Ενα κρεββατι με σεντονια τσαλακωμενα

Αυτο θα θελε να κοιταζε τωρα

εκεινη μολις θα ειχε σηκωθει

νωχελικα οπως παντα

μικροκαμωμενη , νευρικη, με ενα ανεπαισθητο χαμογελο
και ενα βλέμμα γεματο υποσχεσεις.....

Ανεβηκε τη σκαλα

Κοιταξε απο την πορτα της κρεββατοκαμαρας

Το κρεββατι εκει στον απεναντι τοιχο

και εκεινη εκει ....

σηκωθηκε, τεντωσε το γυμνο κορμι της και το μονο που σκεφτηκε

ηταν να την ξαναριξει στα λευκα τσαλακωμενα σεντονια

......την αφησε ομως να προχωρησει............

δεν τον ειδε, περασε μπροστα του και δεν τον ειδε...

εκλεισε πισω της την πορτα του μπανιου

και αυτος εκει

..........Ο ηχος του νερου.........

Κατεβηκε βιαστικα τη σκαλα .........

η εικονα το κορμιου της τον αναστατωνε

η ροη του νερου πανω στο γυμνο της σωμα τον εκανε να θελει

να την ονειρευτει παλι και παλι και να την παρει

δικια του........ξανα.........

οπως εκεινη την πρωτη φορα

_ Ηρθα

_Τι εννοεις?

_Ειμαι απο κατω...στη γωνια του δρομου σου....

_Αποκλειεται ...

_Ναι ειμαι ....

Ανοιξε το παραθυρο και την ειδε, χορευαν οι νιφαδες γυρω της και φορουσε ενα μαλλινο κοκκινο αστειο σκουφο στο κεφαλι

(Τι τον θελει αυτο το σκουφο , σκεφτηκε....)

Τον ειδε, γυριζε γυρω γυρω το βλέμμα και τον ειδε.......

Νατο το χαμογελο.....Το φοβοταν αυτο το χαμογελο , ηξερε οτι θα ειναι σαν παιδικο ....αλλα και τοσο γεματο.....

Εκεινη του χαμογελουσε και εκεινος την κοιταζε και δεν κουνιοταν

Οχι , σκεφτηκε...Οχι....

Μετα με μια φωνη αυστηρη και σκληρη, ουτε εκεινος δεν την φανταζοταν τοσο σκληρη ειπε : "Ανέβα"....

Πατησε να ανοιξει η εξωπορτα

Κανει διαολεμενο κρυο αποψε τι το ηθελε?

....ανοιξε την πορτα του διαμερισματος και την ειδε μπροστα του

το χιονι ειχε αφησει τα σημαδακια στον κοκκινο σκουφο και η κυρια που καθαριζε θα κουναγε το κεφαλι αν εβλεπε τη μικρη λιμνουλα που σχηματιζε το νερο γυρω της στο πατωμα....

"Για ονομα του Θεου!!!" πάλι ακουστηκε σκληρος

Ηταν μικροκαμωμενη

σηκωσε τις φτερνες και ακουμπησε τα δαχτυλα της στα χειλη του...

Σσσσσσσ...ενοιωσε τα παγωμενα χειλη της στα δικα του....

για λιγα λεπτα κρατησε την ανασα του

Μετα ενας ψιθυρος κοντα στ αυτι του..

Ηρθα!!

Δε θυμαται γιατι ολα ηταν ζαλη

εκει τον παγιδευσε το χρονο δεν τον αφησε να κυλησει

δεν ειχε προλαβει να ακουσει το τακ που ακολουθουσε το τικ...

ολα ηταν μια στιγμη....

ηχοι, κορμια, αγγιγματα, οι μικρες ατολμες στην αρχη κραυγες της και η δικη του πνιχτη αναπνοη....πλοκαμια το κορμι της γυρω του....μετα θυμαται μονο το φως και μια μεγγενη...τον εσφιγγε ....σαν κατι να τον τραβουσε σε μια αβυσσο και μετα να τον εκτοξευε ψηλα στον ουρανο.....Γαλαζιο !!!

Ναι αυτο το χρωμα θυμαται ..........

Θα εκλεισε το νερο, σκεφτηκε ......αφουγκραστηκε και τιποτα δεν ακουγοταν..........

Ηταν εκει αποψε ή την φανταστηκε?

Απο εκεινη την πρωτη φορα νοιωθει το ιδιο .......

Να υπαρχει και να μην υπαρχει..........προσπαθει να τη σβυσει, να τη θαψει και ολο επανερχεται .......ακουει ενα γελιο , βλέπει δυο ζευγαρια ματια να του μιλουν,

πεταγεται σαστισμενος απο ενα επιμονο αγγιγμα και παντα τιποτα.......

Και μετα παλι γεμιζει το φεγγαρι και στεκεται και το κοιταει γιατι εκεινη του το ειχε πει πως ειναι μαγικο ....

"Αν κοιταξεις με καποιον που αγαπας πολυ το φεγγαρι την ιδια ωρα , δε θα χωρισετε ποτε.."...

"Μαγισσα" ........ετσι την ελεγε και αυτη γελουσε

"Χαζε" και γελαγε..........

"Εισαι μαγισσα και δε θα γλυτωσω ποτε απο εσενα"..........

Ετσι και αποψε....σαν ιεροτελεστια.....

Θα το κοιταξει ......Μηπως και την ξαναδει , μηπως και ανεβει τη σκαλα και τη δει να εχει ξαπλωσει στα λευκα σεντονια .....να τον κοιταξει , να τον προκαλεσει , να δει ξανα το σωμα της και να τη νοιωσει παλι ...οπως τοτε............

Πηρε το μπουκαλι απο το τραπεζακι και εβαλε και αλλο κρασι στο ποτηρι του

Προχωρησε στο παραθυρο και τραβηξε την κουρτινα.......

Εμεις ..για παντα...

Η σιωπη
Είναι αναγκη
Είναι σταματω , στεκομαι , αφουγκραζομαι
Είναι κατακτω την λεπτομερεια
Είναι σε αφηνω μηπως και σε ξαναβρω
Είναι κοιτω μεσα μου


Αποζητουσα παντα τη διαρκεια στα πραγματα….
Δενομαι και θελω ότι είναι δικο μου και θελω να μεινει δικο μου για παντα
Εχω βουρκωσει ακομα και για μια κουκλα που παλιωσε και επρεπε να την πεταξω, ή για το πρωτο μαγνητοφωνακι που ειχα στη δημοσιογραφικη σχολη και παλιωσε και χαλασε και δεν μπορουσα ποτε να το φτιαξω και το πεταξα προσφατα…
Κάθε τι δικο μου που χανεται , παιρνει μαζι του ένα κομματι μου

Δεν μπορω ακομα να μαθω στον εαυτο μου ότι τιποτα δεν είναι
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ….

Θελω να νοιωθω ετσι και τον ερωτα
Να μοιαζει παντα σαν εκεινη την πρωτη στιγμη, που μια κουβεντα, μια λεξη, μιλησε στην ψυχη μου

Στεκομαι ….

Αν και ξερω ότι και η σιωπη με κουραζει το ιδιο…
Δεν την αντεχω για πολύ
Ειμαι από τη φυση μου ανθρωπος της δρασης….

Αν μπορει κατι, παλι, να με φερει σε ένα δρομο που θα διασταυρωθει με το δικο σου
Σε εκεινο το σταυροδρομι που καποτε , ο ενας ακουλουθησε τον άλλο , με την υποσχεση ότι μαζι θα τα περασουμε όλα , θα τα δουμε , θα τα γευτουμε και θα αντεξουμε…….

Ποσο ευκολο είναι το εγω και ποσο δυσκολο το εγω και εσυ, μαζι….

Εξω βρεχει , αλλα δε με νοιαζει.

Ισως τωρα ειναι η στιγμη να μη σκεφτω αλλο και να ανοιξω την πορτα,

ξερω πως το μονο που θελω να κανω ειναι να ερθω να σε βρω....

Τα γιατι και τα διοτι δε με νοιαζουν επισης......

Με νοιαζει μονο να βρεθω στην αγκαλια σου και να σου ψιθυρισω...

Εμεις , Για παντα.......

να με θυμασαι ....

Σου γράψω γεμάτη τρόμο μέσα από μιά στοά
νυχτερινή
φωτισμένη από μιαν ελάχιστη λάμπα σα δαχτυλίθρα

ένα βαγόνι περνάει από πάνω μου προσεχτικά

ψάχνει τις αποστάσεις του μη με χτυπήσει

εγώ πάλι άλλοτε κάνω πως κοιμάμαι άλλοτε

πως μαντάρω ένα ζευγάρι κάλτσες παλιές

γιατί έχουν όλα γύρω μου παράξενα παλιώσει
Στο σπίτι

χτες

καθώς άνοιξα τη ντουλάπα έσβησε γίνηκε

σκόνη μ' όλα τα ρούχα της μαζί

τα πιάτα σπάζουν μόλις κανείς τ' αγγίξει

φοβάμαι κι έχω κρύψει τα πηρούνια και τα
μαχαίρια
τα μαλλιά μου έχουν γίνει κάτι σα στουπί

το στόμα μου άσπρισε και με πονάει

τα χέρια μου είναι πέτρινα

τα πόδια μου είναι ξύλινα

με τριγυρίζουν κλαίγοντας τρία μικρά παιδιά

δεν ξέρω πώς γίνηκε και με φωνάζουν μάνα

Θέλησα να σου γράψω για τις παλιές μας τις χαρές

ομως έχω ξεχάσει να γράφω για πράγματα
χαρούμενα

Να με θυμάσαι.

(Μιλτος Σαχτουρης , Ορυχειο)

I can't take my eyes of you....

* Το τραγουδι ειναι του Damien Rice - The Blower's Daughter
Το clip χρησιμοποιει στιγμες απο την σειρα LOST

Οταν η εκκλησια πενθει...

Δεν μπορω να χαρακτηρισω τον εαυτο μου σαν ανθρωπο της εκκλησιας...Δε θυμαμαι να εχω παει ποτε σε Κυριακατικη λειτουργια στη ζωη μου...
Με την εκκλησια εχω τη σχεση που εχουν οι περισσότεροι απο εμας, Επιταφιο και Ανασταση , καποιες στιγμες μπορει να σταθω να αναψω ενα κερι περνωντας απο μια εκκλησια , μπορει να προσευχηθω η να επικαλεστω τα θεια σε μια δυσκολη στιγμη ...
Βεβαια σαν παιδι ειχα την τυχη να πηγαινω σε ιδιωτικο σχολειο που ειχε μεσα εκκλησια και μας πηγαιναν συχνα με αποτελεσμα να εχω ερθει κοντα στα της εκκλησιας , στο τελετουργικο , στους υμνους, στα κυρηγματα...

Μια στιγμη που αισθανθηκα κοντα στο Θεο και αυτο ηταν εκπληξη για μενα, ηταν οταν ανεβηκα στη μονη της Παναγιας της Χοζοβιωτισσας στην Αμοργο , πάνω απο 400 σκαλοπατια για να βρεθω σε αυτο το μοναστηρι χτισμενο πανω στο βραχο , ενα μοναστηρι που κρεμεται πανω απο το Αιγαιο , αναμεσα σε ουρανο και θαλασσα. Θυμαμαι το δεος που αισθανθηκα οταν εφτασα μπροστα στην εικονα ...Δακρυα ανεβηκαν στα ματια μου ...και ηταν μια αντιδραση ψυχης που δεν την περιμενα....Αισθανθηκα πολυ μικρη και εκει εξομολογηθηκα για πρωτη φορα σε κατι που υπαρχει και ηταν πιο δυνατο , πιο μεγαλο , πιο ψηλα απο εμενα , απο εμας ολους....ηταν τοσο το δεος και εκπληξη μου που δε διστασα ενα δυο χρονια αργοτερα που αυτη η εικονα ηρθε στη Μητροπολη να παω για να την προσκυνησω και παλι αυθορμητα και να αισθανθω το ιδιος δεος..ακομα και τωρα αν με ρωτησετε δεν μπορω να το εξηγησω, αν ειναι η δικια μου συναισθηματικη φορτιση των στιγμων αυτων ή κατι αλλο .....

Σε λιγες ωρες το χωμα της αττικης γης θα σκεπασει το σωμα του Αρχιεπισκοπου Χριστοδουλου....Ιερεας αγαπητος αν και χαρακτηριζεται απο πολλους σαν αμφιλεγομενη προσωπικοτητα....Μιλανε για φιλοδοξο ανθρωπο και καποιον που ηθελε να εχει αποψη και θεση για ολα τα θεματα με αποτελεσμα να "ξεφευγει" πολλες φορες.

Για μενα ηταν ενας ηγετης απο αυτους που στεκομουν να ακουσω σε οτι ελεγε, καταρχην γιατι ηταν μορφωμενος και ρητορας εξαιρετικος , χαιροσουν να ακους τα κυρηγματα του γιατι ηταν γεματα μηνυματα και ειχε πραγματα να πει.
Δεν ξερω αν ηταν ανθρωπος της εξουσιας , ξερω οτι ηταν χαρισματικος ..
Ξερω οτι φαινοταν η αναγκη του να εχει ανθρωπους νεους κοντα του, πιστευε σε αυτους και τους καλουσε κοντα του και τους ακουγε , αφουγκραζοταν τις αγωνιες τους.
Το τελευταιο του μηνυμα την παραμονη φετος ξεκινουσε : "Αγαπητα μου παιδια"....

Μπαινοντας σημερα το πρωι, λόγω της ημερας να σερφαρω εγραψα το Google το ονομα του και μεσα σε ολα που ειδα βρηκα και τη σελιδα της Εκκλησιας , εκει ειναι συγκεντρωμενα ολα του τα μηνυματα οσο ηταν Αρχιεπισκοπος, και ειναι μηνυματα για τα παντα, με καθε αφορμη και ειναι με λογο μεστο και γλωσσα που αγγιζει τις ψυχες.

Ειπε σε ολους να μπουν στην εκκλησια οπως ειναι , επεμενε για λειτουργιες στη νοηματικη, ειχε πλουσιο φιλανθρωπικο εργο, πιστευε οτι ολοι οι ανθρωποι ανεξαρτητως χρωματος και θρησκειας ειναι ισοι , το πιστευε και το εδειχνε, βοηθησε τους μεταναστες, προσεγγισε τους καθολικους....

Εκανε λαθη, γιατι ηταν ανθρωπος...αλλα νοιωθω οτι πρεπει να του αναγνωρισω την προσπαθεια....Και του αναγνωριζω τη γλυκητητα και το χαμογελο παιδιου που συνοδευε πολλες φορες τα λογια του , αλλα και τη θλιψη που καθρεφτιζοταν στα ματια του οταν κατι τον πικραινε.....Νοιωθω οτι αυτος ο ανθρωπος ηταν αληθινος......

Δεν ξερω αν λεει κατι, η κηδεια με τιμες αρχηγου κρατους, ή το οτι εκατσαν ανθρωποι ωρες ορθιοι για να προσκυνησουν το σκηνωμα , ξερω ομως οτι θα λειψει η παρουσια του και ξερω οτι το πρωι στην τηλεοραση, που ηταν ανοιχτη, οσο ετοιμαζομουν για να φυγω για το γραφειο, ακουσα οτι δεν ειχε στην κατοχη του κανενα περιουσιακο στοιχειο. Δεν εφυγε πλουσιος ο Χριστοδουλος , λένε οτι ηταν φιλοδοξος , αλλα εφυγε φτωχος και εφυγε ηρεμος και γαληνιος γιατι πιστευε ισως αυτο που διδασκε , σε μια ζωη αθανατη....

Καλο ταξιδι Δεσποτα......

30+ χρονια πριν...

« …δεν πιστευω ότι ουσιαστικα αλλαζουμε από παιδια.Ειμαστε το ιδιο πραγμα , το οποιο μεγαλώνει ζαρώνει το δερμα , ασπριζουν τα μαλλια, αλλα υπαρχει ένα κομματι μέσα μας το οποιο είναι το ιδιο και οι αυθορμητες αντιδρασεις μας είναι ιδιες σαν τοτε που ημασταν παιδια. Όλα αυτά που λένε ότι μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε δεν ξερω αν ισχύουν. Μπορει να έχουμε πιο πολλη εμπειρια. Αλλα το υλικο μας , όλο αυτό που εχει τοσο ονειρο μεσα του, πρεπει να το αφηνεις να υπαρχει.Δεν πρεπει να το κομματιαζεις. Ισως να είναι και το πιο πολυτιμο αγαθό που έχουμε…»

Δημητρης Καταλειφός , ηθοποιος, ,Περιοδικο Homme, τευχος Νο.55

Ηταν ότι καλυτερο διαβασα σημερα το πρωϊ .....
σαν σημερα καποια χρονια πριν ξεκινησε η περιπετεια μου σε τουτον εδω τον κοσμο , "αυτο τον κοσμο το μικρο, το μεγα", που εγραψε ο ποιητης ......
αν με ρωταγαν τι εχω αποκομισει , μια παρομοια απαντηση θα εδινα.
Τι μου ευχομαι ?
Να μην σταματησω ποτε να ονειρευομαι.......

2007 notes

τα 7+1 σημαντικά γεγονότα της ζωής μου στη χρονιά που πέρασε , ζητησε η αγαπημενη μου γαλαζια λαίδη..

Σημαντικο είναι αυτό που το αναφερω πρωτο …αυτό σημαδεψε το 2007 τη ζωη μου…
Όλα τα αλλα είναι βιώματα που τη συμπληρωνουν και την προχωρανε….


1_ ΑΠΩΛΕΙΑ ….απρόσμενη και τοσο σημαντικη…λίγο πριν μπει το καλοκαιρι..
…τι μενει πια? Μια φωτογραφια παλια πάνω στη βιβλιοθηκη, από μια υπεροχη κοινη μας στιγμη…αποτυπωμενα χαμογελα αγαπης και μια ζεστασια που φαινεται …..να ναι καλα εκει που είναι …δεν μπορεσαμε να κανουμε τιποτα ουτε εμεις , ουτε αυτος για να μεινουμε πιο πολύ μαζι ……μια πικρα γιατί μπορουσαμε να εχουμε βρεθει παραπανω, να εχουμε πει περισσότερα, αλλα δεν ξεραμε……

2_ Αλλαγή εργασίας , πολλές αλλαγές έδρας της νεας εταιρειας και εγω πανω σε τριαξονικα και νταληκες με εργατες, να μεταφερω επιπλα, γιατι η εταιρεια ως νεοσυστατη δεν ειχε και πολύ προσωπικο να κανει τις δουλειες και τις εκανα εγω…πακεταρισμα , ξεπακεταρισμα, αλλαγη εδρας σε εφοριες , ΙΚΑ, κλπ…..χαχαχαχα….το θεμα είναι ότι τωρα όλα είναι καλα, το γραφειο μου ετοιμο και ωραιοτερο από όλα τα γραφεια που ειχα ποτέ…

3_ Ενας γαμος ομορφος στις εξοχες της Ζακυνθου και ενας αρραβωνας στην Κυπαρισσια με εκαναν να επικροτησω μια ταση φιλων και συγγενων να ξεφυγουν από τη γνωστη στημενη μουνταδα των γαμων και δεξιωσεων στην πρωτευουσα, και στην στροφη τους στην αναζητηση μιας αφετηριας κοινης ζωης, καπου αλλου, καπου πιο πολυχρωμα και ηρεμα…

4_ Ο ερωτας, πισω από μισανοιχτες πορτες και σε εξοχικους δρομους ειχε μορφη φευγατη, ετσι όπως τον βιώνω με ολες μου τις αισθησεις από τοτε που ανακαλυψα καποια πραγματα για μενα…..και τα συλλέγω χρονιά με τη χρονια εως οτου ερθει «εκεινος»……και αυτή τη χρονια κουβαλησα από θαλασσινες περπατησιες που εσβυσε το κυμα, ακομα λιγα λιθαρακια για το συναισθηματικο οικοδομημα μου….

5_ Η τρελλα με τις αμερικανικες σειρες , εμαθα να κατεβαζω torrents και περασα μια εποχη κολλημενη πανω στην οθονη του υπολογιστη για να ξεφυγω …Lost, Prison break, Alias, Jericho, Dexter, Grey’s anatomy, ηρθαν με μορφη χιονοστιβαδας , γεμισαν ωρες ατελειωτες, μαραθώνειας αποχαυνωσης….τωρα το εχω ελλαχιστοποιησει αλλα εξακολουθει να παραμενει η Νο 1 προτιμηση μου στο τηλεοπτικο τοπιο. Ένα ευχαριστω στη Χριστινα και το Λευτερη, που αφου με μυησαν, σε μια δυσκολη στιγμη, στη μανια των torrents, με εφοδιασαν προσφατα και με το σωστο DVD , ώστε να παρακολουθω πια από την ανεση του καναπε μου τα νεα επεισοδια.

6_ Επιστροφη στο Ε.Α.Π, που σημαινει Ελληνικο Ανοιχτο Πανεπιστημιο, μετα από διακοπη ένα, δυο χρονων που ηταν χρονιες ανασυνταξης δυναμεων , επεστρεψα με νέο κεφι για την επιτευξη του στοχου: να παρω το πτυχιο μου. (όποτε….) στις Σπουδες στον Ευρωπαϊκο Πολιτισμο, πηρα λοιπον νεα Θεματικη Ενοτητα: Ιστορια της Λογοτεχνιας και μολις τελειωσα την αναγνωση του ΦΡΑΝΚΕΝΣΤΑΗΝ της Μαιρης Σελλευ που θα αποτελει το θεμα της τριτης εργασιας. Εχω ηδη μελετησει και συγγραψει τις προηγουμενες δυο .Οπως λεει και ένας φιλος μου «τωρα που θυμηθηκες γριουλα να σπουδασεις, καλα να παθεις», του απανταω βγαζωντας γλωσσα και συνεχιζω ακαθεκτη!

7_ Η συναυλια του George Michael. Δεν ήταν στα πλανα να πάω. Ένας φίλος προσφερε εισητηριο. Το εισητηριο αυτό ηταν των 200 € που σημαινει συναυλια που την παρακολουθησα αναμεσα σε celebrities (Κοριτσια ο Μαρινακης είναι ΘΕΟΣ!!, εμεινα στηλη αλατος όταν τον ειδα να ερχεται προς το μερος μου). Συναυλια με κεφι , εξαιρετικη οργανωση , ηχο και ενας George Michael εκπληκτικος. Πολύ την χαρηκα.

+1_ Ποτε επιτελους θα παρει πρωταθλημα ο Παναθηναϊκος????
Το 2007 ηταν ακομα μια χρονια που ΔΕΝ το πηρε!!!

Aπαγγελίες

Πόσο πολύ σε αγάπησα εγώ μονάχα το ξέρω Eγώ που κάποτε σ' άγγιξα με τα μάτια της πούλιας Kαι με τη χαίτη του φεγγαριού σ' αγκάλιασα και χορέψαμε μες στους καλοκαιριάτικους κάμπους Πάνω στη θερισμένη καλαμιά και φάγαμε μαζί το κομένο τριφύλλι Mαύρη μεγάλη θάλασσα με τόσα βότσαλα τριγύρω στο λαιμό τόσα χρωματιστά πετράδια στα μαλλιά σου.

Αμοργός , Ν. Γκάτσος

Τόσο η νύχτα,τόσο η βοή στόν άνεμοΤόσο η στάλα στόν αέρα,τόσο η σιγαλιάΤριγύρω η θάλασσα η δεσποτικήΚαμάρα τ’ουρανού με τ’άστραΤόσο η ελάχιστη σου αναπνοήΠού πιά δέν έχω τίποτε άλλοΜές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμαΝά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μουΝά μυρίζω από σένα καί ν’αγριεύουν οί άνθρωποιΕπειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένοΔέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ’ακούςΕίναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα.

Μονογραμμα , Οδ. Ελυτης

------------------------------------------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

Ημουν στην εκτη δημοτικου

οταν η δασκαλα μας ειχε τη φαεινη ιδέα να κανει διαγωνισμο απαγγελιας ποιηματος στην ταξη.....

τον κερδισα...

ηταν ενα δυσκολο ποιημα και θυμαμαι οτι εβαλε ολη την ταξη να το διαβασει

δεν ηταν ειπε σε μενα μονο το ηχοχρωμα ηταν οι σωστες παυσεις που εκαναν το ποιημα να ακουγεται ετσι οπως θα ηθελε ο ποιητης να ακουγεται

θα μου πειτε υποκειμενικη κριση μιας δασκαλας ....

ναι αλλα εγω ειμαι ακομα περιφανη για εκείνη την τοσο μικρη διακριση ...

η blue lady και η done for ζητησαν ενα ποιημα απο εμενα και εγω οπως σωστα μαντεψαν χαριζω ενα στην καθε μια , γνωστα , αγαπημενα και αθανατα.....

Κουλουβαχατα!!

κοινως της Dvdιάδας....

Ξεκινησαμε με ενα ροζ(?) DVD και βομβαρδιζόμαστε καθημερινα με μαυρα χρήματα, δημοσιογραφικο απορρητο, συνεκδότες, ρουφιάνους, εξουσίες, συμφωνίες κατω απο το τραπέζι, συμφέροντα, αυτοκτονίες, διασυνδέσεις, εξωδικα και εγω δεν ξερω τι άλλο.....

Ειδατε τελικα που η τεχνη τη μιμειται τη ζωη?

Τοσα πολιτικα θριλλερ ταινίες βγαινουν στον κινηματογραφο τον τελευταιο καιρο, αδικα λέτε? Και γιατι η Ελλαδα των λίγων εκκατομυριων κατοικων δε θα εχει τα δικα της σκανδαλα? Αλοιμονο!!

Αυτο που τελος πάντων εισπραττω εγω ειναι , οτι καπου εκει ψηλα οι εξουσιες (διευκρινιζω : όλων των ειδών, πολιτικη, οικονομικη, δημοσιογραφικη, δικαστικη) θελουν να λυσουν πάλι τις διαφορες τους και εμεις οι υπολοιποι απλα καθομαστε και τους χαζευουμε , οταν δεν εχουμε κατι καλυτερο να κανουμε, στα "παραθυρα τους" (το κτητικο μπηκε με νόημα) .

Και ζαλιζομαστε και μενουμε με τις απορίες και σκεφτομαστε αν ειναι δυνατον να τρωμε τοοοοοσο δούλεμα ...Και δεν το τρωμε τωρα, ειναι απο παντα αυτη η αντιμετωπιση που εχουμε απο τις εκαστοτε εξουσίες.

Το Μαξιμου αλλαζει ενοικο , η νοοτροπια ειναι παντα η ιδια.

Εχω την ηλικια να θυμαμαι και την Pamperιαδα . Αλλο εξαιρετικο σηριαλ εκείνο, ανευ παραθυρων , δεν ειχαν ακομα "ανακαλυφθει" ως οπιο του λαού.

Και ποσα ακομα θα δουμε στο μέλλον....

Και μεσα σε ολη αυτη τη μιζερια , ερχεται και αλλη μια τραγωδια να την κανει ακομα μεγαλυτερη..

Εγκλημα για μια ποδοσφαιρικη ηττα...

Πεθαινωντας για το "Θρύλο"..

Κριμα ...

Νοτες και τραγουδια

Ας ξεκινησουμε με μουσικη σε αυτο το blogaki τη νεα χρονια
μετα απο πρόσκληση της lady blue
Απο το youtube αλιευσα αγαπημενα ελληνικα και ξενα τραγουδια και σας τα χαριζω



ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ : Άβατο




ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΤΣΑΚΑΛΟΣ : Δεν Πειράζει




ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ : Θεος αν είναι



ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ : Το παράπονο



ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ : Όνειρο Ήτανε



Bonus track

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ : Λαδάδικα




ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ : Παραλύω




------------------------------------------------------

SINEAD O’ CONOR : Nothing compares to you



U2 : One



NAT & NATALIE COLE: Unforgettable



ARNO ELIAS : El Corazon




HOWARD JONES : No one ever is to blame




Bonus track

FRANK SINATRA - Fly Me to the Moon





BUSTA RHYMES feat MARIAH CAREY – I know what you want