Μελαγχολια

...εχει συννεφιασει εξω ....η διαθεση ειναι καπως.......

εφυγε και αυτος ο μηνας......


"...και ας ξανακανω απ την αρχη τα ιδια λάθη ..."

Ονειρο ηταν ....

Η αγαπημενη μου γαλαζια λαιδη μου εστειλε αλλη μια προκληση , να γραψω ενα ονειρο

.........

Κοιμομουν στον καναπε στο σαλονι , με ειχε παρει ο υπνος ενα βραδυ με ανοιχτη την τηλεόραση ...σκεπασμενη με μια κουβερτουλα λεπτη και με το τζακι αναμμενο , καταχειμωνο, λιγους μηνες πριν ειχα μετακομισει στο σπιτι μου.......

Ξαπλωμενη ημουν , οταν ακουσα ενα θορυβο στην μπαλκονοπορτα και ανοιξα τα ματια μου...η μπαλκονοπορτα ανοιξε και μεσα απο το βαθυ σκοταδι ειδα μια μορφη να με πλησιαζει και να στεκεται διπλα μου ......

Ηταν μια ομορφη γυναικα , μια αγγελικη μορφη και με κοιταζε.....

Το δωματιο πλημμυρισε ζεστη , ζεστη που μου φανηκε πολυ γρηγορα αποπνικτικη...

Η μορφη ηταν σχεδον αερινη και οταν αρχισε να μου μιλα η φωνη της ακουγόταν απο πολυ μακρυα...ψιθυριζε πραγματα ακαταλυπτα , που δεν τα καταλαβαινα και δεν τα θυμαμαμι κιολας αλλα θυμαμαι το "ελα" και καποια στιγμη βρεθηκα να περπαταω μαζι της προς το μπαλκονι.......

Στο μυαλο μου ηταν οτι ειναι χειμωνας εκει εξω και που παω , αλλα μεσα στο ονειρο η ζεστη ειχε φτασει να ειναι υπερβολικη ....

Η εκπληξη ηταν οτι κατω απο το μπαλκονι μου απλωνοταν μια γαλαζια θαλασσα λουσμενη στο φως.......

"Γινε θαλασσα" ετσι μου ψιθυρισε η μορφη

Την κοιταξα παραξενα και μετα ενοιωσα ενα ελαφρυ αερακι να με χαϊδευει .....το σωμα μου το ενοιωθε γαιτι ηταν πια ντυμενο με μπλε γαλαζια αερινα πεπλα και βρεθηκα να στεκομαι πανω στο καγκελο της βεραντας ορθια και ξαφνικα να πεφτω ...μεχρι που αγγιξα την επιφανεια της θαλασσας .......Η αισθηση ηταν περιεργη , μια αισθηση φοβου και ελευθεριας και μετα αρχισα να κολυμπω......το νερο ηταν γυρω μου παντου..........ενας ελαφρυς κυμματισμος αλλα γυρω τιποτα και συνηδειτοποιησα οτι δεν ειχα μια στερια απεναντι για να φτασω και ενοιωθα οτι θα κουραζομουν .........Τρομοκρατηθηκα ......Ηξερα οτι μου αρεσει το κολυμπι αλλα δεν ειχα ποτε αντοχες να κολυμπαω βαθεια και πολυ .........ομως επρεπε να κολυμπησω.......Ξαφνικα τα χερια μου δεν τα ενοιωθα , ειχαν γίνει ενα με τα κυματα και σιγα σιγα και τα ποδια........η θαλασσα με καταπινε και γινομουν ενα μαζι της......ενοιωθα πως ηταν η θαλασσα , τον κυματισμο της , την ουσια της, ενοιωθα υγρη .........επαψα να μπορω να παρω ανασα.......πνιγομουν ......χανομουν ..........

--------

Ξυπνησα λουσμενη στον ιδρωτα με ταχυκαρδια και αυτο ειναι ενα ονειρο που παρολο που εχει περασει τοσος καιρος οταν το σκεφτομαι μου δημιουργει παντα το ιδιο αποπνικτικο συναισθημα...ενα συναισθημα που δεν θελω να βιωσω ξανα......

Κουζινοπαιχνιδισματα (3)...

Συνταγουλα !!!!

χαχαχαχα μαγειρεψα χθες και σκεφτηκα να σας περιγραψω το δημιουργημα μου

μιλαμε για κολοκυθακια γεμιστα με πουρε

Υλικα!

8 κολοκυθακια σφαιρικα κυπαρισσιας

μισο πακετο πουρε πατατας (ή αλλιως 2 μεριδες)

λιγος φρεσκος διοσμος

2 κουταλιες σουπας σταφιδες ξανθες

2 κουταλιες της σουπας χυμο ντοματας

1 σκελιδα σκορδο

αλατι, πιπερι

τυρι κιτρινο οποιο θελετε αλλα λιγο

Αυτα και ξεκιναμε

Πλενουμε τα κολοκυθακια

κοβουμε το επανω μερος σαν καπακι και αδειαζουμε τη βοηθεια ενος μικρου μυτερου μαχαιριου και ενος κουταλιου το περιεχομενο σε ενα μπωλακι, με προσοχη να μην σπασουμε το εξωτερικο του. Λειτουργουμε οπως με τις γεμιστες ντοματες και τις πιπεριες .

Την ψιχα του κολοκυθιου την βαζουμε στο αγαπημενο, για καθε νοικοκυρα, μουλτι μουλινετ και εκει ριχνουμε το σκορδο, τις σταφιδες , το χυμο ντοματας, το διοσμο και το αλατο πιπερο.

Ετοιμαζουμε τον πουρε και οταν ετοιμαστει, ανακατευουμε σε αυτον το μιγμα του κολοκυθιου.

Γεμιζουμε μεχρι λιγο πανω απο τη μεση τα κολοκυθια μας και στο τελος πασπαλιζουμε με λιγο κιτρινο τυρακι , λιγο ειπα! και καπακωνουμε.

Τοποθετουμε τα κολοκυθακια σε πυρεξ και τα ραντιζουμε με ελαιολαδο.

Στο φουρνο στους 180 περιπου για μια ωρα...μπορει και λιγο παραπανω...

Ξερω οτι θα γκρινιαζετε τωρα επειδη περισεψε αρκετο μειγμα

Κυριες και κυριοι στο ψυγειο σε ταπερακι και δυο τρεις μερες μετα για να μη γινετε και κολοκυθοπληκτοι, φτιαχνετε ωραιοτατους κολοκυθοπατατοκεφτεδες, προσθετωντας στο μειγμα αλευρι οσο παρει ωστε το μειγμα να πεφτει αργα απο το κουταλι στο τηγανι και να τηγανιζεται σε διαφορα σχηματα σε καυτο λαδακι .....

μιαμι ...θα με θυμηθειτε!

Καλη σας ορεξη !!!

Βλαντιμιρ Μαγιακοφσκι

Ν αγαπάς

σημαίνει να σπαρταράς σε σεντόνια

ξεσκισμένα απ την αϋπνία

Γιατί αγάπη

δεν ειν ένας τρυφερός παράδεισος

μα η βίαιη επίθεση

της λαίλαπας νερού και φωτιάς....

Εφυγε

και θα γεμισει παλι το φεγγαρι

και εκεινος στεκεται παλι διπλα στο παραθυρο

με ενα ποτηρι κοκκινο κρασι στο χερι και το κοιτα...

εχει συννεφα αποψε...

φθινοπωριασε ....περναει ο καιρος.......

αγαπημενη μουσικη στο cd player .....

Τιποτα και ολα εκει ...

Μια νυχτα ακομα σε ενα μακρυ μαραθωνιο.

ειναι μαχητης, βαθεια μεσα του το ξερεις πως ειναι

ολα σε ταξη , ολα καλα και η ζωη καθε μερα θα φερει και αλλα και αλλα

τοτε γιατι νοιαζεται να σταματησει το ρολόϊ

γιατι τον νευριαζει παλι αυτος ο χτυπος, τικ τακ.....

Κλεινει την κουρτινα και στρεφει την πλατη στο παραθυρο....

του ρχεται να πεταξει το ποτηρι στον απεναντι τοιχο

να βαψει κοκκινη την ασπρη ηρεμια του....

Στεκεται στη μεση του δωματιου ....

Τιποτα....

Ενα κρεββατι με σεντονια τσαλακωμενα

Αυτο θα θελε να κοιταζε τωρα

εκεινη μολις θα ειχε σηκωθει

νωχελικα οπως παντα

μικροκαμωμενη , νευρικη, με ενα ανεπαισθητο χαμογελο
και ενα βλέμμα γεματο υποσχεσεις.....

Ανεβηκε τη σκαλα

Κοιταξε απο την πορτα της κρεββατοκαμαρας

Το κρεββατι εκει στον απεναντι τοιχο

και εκεινη εκει ....

σηκωθηκε, τεντωσε το γυμνο κορμι της και το μονο που σκεφτηκε

ηταν να την ξαναριξει στα λευκα τσαλακωμενα σεντονια

......την αφησε ομως να προχωρησει............

δεν τον ειδε, περασε μπροστα του και δεν τον ειδε...

εκλεισε πισω της την πορτα του μπανιου

και αυτος εκει

..........Ο ηχος του νερου.........

Κατεβηκε βιαστικα τη σκαλα .........

η εικονα το κορμιου της τον αναστατωνε

η ροη του νερου πανω στο γυμνο της σωμα τον εκανε να θελει

να την ονειρευτει παλι και παλι και να την παρει

δικια του........ξανα.........

οπως εκεινη την πρωτη φορα

_ Ηρθα

_Τι εννοεις?

_Ειμαι απο κατω...στη γωνια του δρομου σου....

_Αποκλειεται ...

_Ναι ειμαι ....

Ανοιξε το παραθυρο και την ειδε, χορευαν οι νιφαδες γυρω της και φορουσε ενα μαλλινο κοκκινο αστειο σκουφο στο κεφαλι

(Τι τον θελει αυτο το σκουφο , σκεφτηκε....)

Τον ειδε, γυριζε γυρω γυρω το βλέμμα και τον ειδε.......

Νατο το χαμογελο.....Το φοβοταν αυτο το χαμογελο , ηξερε οτι θα ειναι σαν παιδικο ....αλλα και τοσο γεματο.....

Εκεινη του χαμογελουσε και εκεινος την κοιταζε και δεν κουνιοταν

Οχι , σκεφτηκε...Οχι....

Μετα με μια φωνη αυστηρη και σκληρη, ουτε εκεινος δεν την φανταζοταν τοσο σκληρη ειπε : "Ανέβα"....

Πατησε να ανοιξει η εξωπορτα

Κανει διαολεμενο κρυο αποψε τι το ηθελε?

....ανοιξε την πορτα του διαμερισματος και την ειδε μπροστα του

το χιονι ειχε αφησει τα σημαδακια στον κοκκινο σκουφο και η κυρια που καθαριζε θα κουναγε το κεφαλι αν εβλεπε τη μικρη λιμνουλα που σχηματιζε το νερο γυρω της στο πατωμα....

"Για ονομα του Θεου!!!" πάλι ακουστηκε σκληρος

Ηταν μικροκαμωμενη

σηκωσε τις φτερνες και ακουμπησε τα δαχτυλα της στα χειλη του...

Σσσσσσσ...ενοιωσε τα παγωμενα χειλη της στα δικα του....

για λιγα λεπτα κρατησε την ανασα του

Μετα ενας ψιθυρος κοντα στ αυτι του..

Ηρθα!!

Δε θυμαται γιατι ολα ηταν ζαλη

εκει τον παγιδευσε το χρονο δεν τον αφησε να κυλησει

δεν ειχε προλαβει να ακουσει το τακ που ακολουθουσε το τικ...

ολα ηταν μια στιγμη....

ηχοι, κορμια, αγγιγματα, οι μικρες ατολμες στην αρχη κραυγες της και η δικη του πνιχτη αναπνοη....πλοκαμια το κορμι της γυρω του....μετα θυμαται μονο το φως και μια μεγγενη...τον εσφιγγε ....σαν κατι να τον τραβουσε σε μια αβυσσο και μετα να τον εκτοξευε ψηλα στον ουρανο.....Γαλαζιο !!!

Ναι αυτο το χρωμα θυμαται ..........

Θα εκλεισε το νερο, σκεφτηκε ......αφουγκραστηκε και τιποτα δεν ακουγοταν..........

Ηταν εκει αποψε ή την φανταστηκε?

Απο εκεινη την πρωτη φορα νοιωθει το ιδιο .......

Να υπαρχει και να μην υπαρχει..........προσπαθει να τη σβυσει, να τη θαψει και ολο επανερχεται .......ακουει ενα γελιο , βλέπει δυο ζευγαρια ματια να του μιλουν,

πεταγεται σαστισμενος απο ενα επιμονο αγγιγμα και παντα τιποτα.......

Και μετα παλι γεμιζει το φεγγαρι και στεκεται και το κοιταει γιατι εκεινη του το ειχε πει πως ειναι μαγικο ....

"Αν κοιταξεις με καποιον που αγαπας πολυ το φεγγαρι την ιδια ωρα , δε θα χωρισετε ποτε.."...

"Μαγισσα" ........ετσι την ελεγε και αυτη γελουσε

"Χαζε" και γελαγε..........

"Εισαι μαγισσα και δε θα γλυτωσω ποτε απο εσενα"..........

Ετσι και αποψε....σαν ιεροτελεστια.....

Θα το κοιταξει ......Μηπως και την ξαναδει , μηπως και ανεβει τη σκαλα και τη δει να εχει ξαπλωσει στα λευκα σεντονια .....να τον κοιταξει , να τον προκαλεσει , να δει ξανα το σωμα της και να τη νοιωσει παλι ...οπως τοτε............

Πηρε το μπουκαλι απο το τραπεζακι και εβαλε και αλλο κρασι στο ποτηρι του

Προχωρησε στο παραθυρο και τραβηξε την κουρτινα.......

Εμεις ..για παντα...

Η σιωπη
Είναι αναγκη
Είναι σταματω , στεκομαι , αφουγκραζομαι
Είναι κατακτω την λεπτομερεια
Είναι σε αφηνω μηπως και σε ξαναβρω
Είναι κοιτω μεσα μου


Αποζητουσα παντα τη διαρκεια στα πραγματα….
Δενομαι και θελω ότι είναι δικο μου και θελω να μεινει δικο μου για παντα
Εχω βουρκωσει ακομα και για μια κουκλα που παλιωσε και επρεπε να την πεταξω, ή για το πρωτο μαγνητοφωνακι που ειχα στη δημοσιογραφικη σχολη και παλιωσε και χαλασε και δεν μπορουσα ποτε να το φτιαξω και το πεταξα προσφατα…
Κάθε τι δικο μου που χανεται , παιρνει μαζι του ένα κομματι μου

Δεν μπορω ακομα να μαθω στον εαυτο μου ότι τιποτα δεν είναι
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ….

Θελω να νοιωθω ετσι και τον ερωτα
Να μοιαζει παντα σαν εκεινη την πρωτη στιγμη, που μια κουβεντα, μια λεξη, μιλησε στην ψυχη μου

Στεκομαι ….

Αν και ξερω ότι και η σιωπη με κουραζει το ιδιο…
Δεν την αντεχω για πολύ
Ειμαι από τη φυση μου ανθρωπος της δρασης….

Αν μπορει κατι, παλι, να με φερει σε ένα δρομο που θα διασταυρωθει με το δικο σου
Σε εκεινο το σταυροδρομι που καποτε , ο ενας ακουλουθησε τον άλλο , με την υποσχεση ότι μαζι θα τα περασουμε όλα , θα τα δουμε , θα τα γευτουμε και θα αντεξουμε…….

Ποσο ευκολο είναι το εγω και ποσο δυσκολο το εγω και εσυ, μαζι….

Εξω βρεχει , αλλα δε με νοιαζει.

Ισως τωρα ειναι η στιγμη να μη σκεφτω αλλο και να ανοιξω την πορτα,

ξερω πως το μονο που θελω να κανω ειναι να ερθω να σε βρω....

Τα γιατι και τα διοτι δε με νοιαζουν επισης......

Με νοιαζει μονο να βρεθω στην αγκαλια σου και να σου ψιθυρισω...

Εμεις , Για παντα.......

να με θυμασαι ....

Σου γράψω γεμάτη τρόμο μέσα από μιά στοά
νυχτερινή
φωτισμένη από μιαν ελάχιστη λάμπα σα δαχτυλίθρα

ένα βαγόνι περνάει από πάνω μου προσεχτικά

ψάχνει τις αποστάσεις του μη με χτυπήσει

εγώ πάλι άλλοτε κάνω πως κοιμάμαι άλλοτε

πως μαντάρω ένα ζευγάρι κάλτσες παλιές

γιατί έχουν όλα γύρω μου παράξενα παλιώσει
Στο σπίτι

χτες

καθώς άνοιξα τη ντουλάπα έσβησε γίνηκε

σκόνη μ' όλα τα ρούχα της μαζί

τα πιάτα σπάζουν μόλις κανείς τ' αγγίξει

φοβάμαι κι έχω κρύψει τα πηρούνια και τα
μαχαίρια
τα μαλλιά μου έχουν γίνει κάτι σα στουπί

το στόμα μου άσπρισε και με πονάει

τα χέρια μου είναι πέτρινα

τα πόδια μου είναι ξύλινα

με τριγυρίζουν κλαίγοντας τρία μικρά παιδιά

δεν ξέρω πώς γίνηκε και με φωνάζουν μάνα

Θέλησα να σου γράψω για τις παλιές μας τις χαρές

ομως έχω ξεχάσει να γράφω για πράγματα
χαρούμενα

Να με θυμάσαι.

(Μιλτος Σαχτουρης , Ορυχειο)

I can't take my eyes of you....

* Το τραγουδι ειναι του Damien Rice - The Blower's Daughter
Το clip χρησιμοποιει στιγμες απο την σειρα LOST