Εμεις ..για παντα...

Η σιωπη
Είναι αναγκη
Είναι σταματω , στεκομαι , αφουγκραζομαι
Είναι κατακτω την λεπτομερεια
Είναι σε αφηνω μηπως και σε ξαναβρω
Είναι κοιτω μεσα μου


Αποζητουσα παντα τη διαρκεια στα πραγματα….
Δενομαι και θελω ότι είναι δικο μου και θελω να μεινει δικο μου για παντα
Εχω βουρκωσει ακομα και για μια κουκλα που παλιωσε και επρεπε να την πεταξω, ή για το πρωτο μαγνητοφωνακι που ειχα στη δημοσιογραφικη σχολη και παλιωσε και χαλασε και δεν μπορουσα ποτε να το φτιαξω και το πεταξα προσφατα…
Κάθε τι δικο μου που χανεται , παιρνει μαζι του ένα κομματι μου

Δεν μπορω ακομα να μαθω στον εαυτο μου ότι τιποτα δεν είναι
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ….

Θελω να νοιωθω ετσι και τον ερωτα
Να μοιαζει παντα σαν εκεινη την πρωτη στιγμη, που μια κουβεντα, μια λεξη, μιλησε στην ψυχη μου

Στεκομαι ….

Αν και ξερω ότι και η σιωπη με κουραζει το ιδιο…
Δεν την αντεχω για πολύ
Ειμαι από τη φυση μου ανθρωπος της δρασης….

Αν μπορει κατι, παλι, να με φερει σε ένα δρομο που θα διασταυρωθει με το δικο σου
Σε εκεινο το σταυροδρομι που καποτε , ο ενας ακουλουθησε τον άλλο , με την υποσχεση ότι μαζι θα τα περασουμε όλα , θα τα δουμε , θα τα γευτουμε και θα αντεξουμε…….

Ποσο ευκολο είναι το εγω και ποσο δυσκολο το εγω και εσυ, μαζι….

Εξω βρεχει , αλλα δε με νοιαζει.

Ισως τωρα ειναι η στιγμη να μη σκεφτω αλλο και να ανοιξω την πορτα,

ξερω πως το μονο που θελω να κανω ειναι να ερθω να σε βρω....

Τα γιατι και τα διοτι δε με νοιαζουν επισης......

Με νοιαζει μονο να βρεθω στην αγκαλια σου και να σου ψιθυρισω...

Εμεις , Για παντα.......