Σάββατο, Μαΐου 24, 2008

Eurovision

Τετάρτη, Απριλίου 09, 2008

Η Αγαπη και ο Χρονος



Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα. Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.

Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν. Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;», «Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».

Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος. «Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη. «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.

Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια. «Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου». «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη. Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!». Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.

Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση: «Γνώση, ποιος με βοήθησε»; «Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση. «Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε η Χρόνος;» Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε: «Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

Μάνος Χατζιδάκις



ΥΣ:
Συμβαινουν τοσα αυτο τον καιρο και δεν προλαβαινω να γραψω.....μου εστειλαν ομως αυτο με e-mail και βρηκα οτι ηταν οτι πιο γλυκο να ποσταρω εδω τη συγκεκριμενη στιγμη

Παρασκευή, Μαρτίου 07, 2008

σαν το παλιο καλο κρασι...


η φιλη η αγαπημενη , (Παλι κατι ζητησε η αγαπημενη μου λαιδη , να γραψω λοιπον γι αυτο ) οσο μεγαλωνω τοσο πιο πολυτιμη ειναι ......


Για να σας εξηγησω , εγω με τη φιλια παθιαζομαι , οπως με ολα οσα υπάρχουν γυρω μου.....

Οσες κοπέλες εμειναν διπλα μου, το καταλαβαν , οι αλλες, οπου φυγει φυγει.......

Γιατι εγω στη φιλη μου θα τα πω χυμα και τσουβαλατα και δε θα μασησω τα λόγια μου και βεβαια θα κραταω το χαρτομανδηλο , οταν κλαιει, αλλα ταυτοχρονα, θα κατεβαζω οοοολο το "καθωσπρεπει" λεξιλογιο $#^@*&@# γιατι ακομα ασχολειται με αυτο το μαλακα και ειμαι και ικανη να της πω,

"κοιτα αν δεν τελειωσεις με το λεγαμενο , τουτο κατωφλι δε θα το ματαξαναπατησεις"


Ετσι βεβαια !! λυσεις δραστικες , οχι ημιμετρα...

Βεβαια για να το πω αυτο σημαινει οτι την εχω περιμαζεψει απειρες φορες απο πεζοδρομια να κλαιει μονη ξημερωματα, την εχω κουβαλησει μεθυσμενη ή την εχω συνοδεψει σε βουλκανιζατερ επειδη εχει σκασει και τα δυο λαστιχα απο το αυτοκινητο εκεινο το βραδυ που τον ειδε αγκαλια με την αλλη σε αποσταση πεντε μετρων και δεν ειδε τη νησιδα στη Μεσογειων ....If you know what I mean ;-)


Γι αυτο σας λεω οποια αντεξε, αντεξε να με εχει φιλη......
Καλα θα μου πειτε , και εσενα ποιος σε μαζευει .....

Μα καλα μαζευομαι εγω?

Η Βαγγελιτσα ηταν ενα γλυκο κοντουλι σαν φρατζολακι κοριτσακι με μπουκλακια και γυαλακια μυωπιας και καθοταν στο μπροστινο θρανιο απο εμενα στην πρωτη δημοτικου......στο γυμνασιο καθομασταν μαζι , στο λυκειο παλι οχι εγω ηθελα να γινω δικηγορος, εκεινη πολ. μηχανικος.....Μετα τελειωσε το σχολειο , εγινε πολ. μηχανικος εγω δεν εγινα δικηγορος , παντρευτηκε , εναν υπεροχο αντρα το Δημητρη και εκανε ενα γιο λεβεντη το Γιωργο ,που εχει νονα εμενα και μετα απο λιγο και μια κορη τσαπερδονα, τη Γλαυκη ...που την ονομασε ετσι επειδη εβλεπε τη Ναυπλιωτη με το συζυγο στην "Αιθουσα του θρονου" και ειπαν ετσι θα την πουμε....

Αγαπω Βαγγελιτσα, που στην ηλικια που ειναι συζυγος , μητερα , εργαζομενη παραμενει Βαγγελιτσα, γιατι ειναι η χαρα της ζωης, διοτι τα γελια που εχουμε κανει δε συγκρινονται με τιποτα και ειναι και το πιο σοβαρο ατομο που μπορεις να μιλησεις για οτιδηποτε σε απασχολει και να σε συμβουλεψει με τον καλυτερο δυνατο τροπο.Ειναι μια γυναικα του παλιου καιρου , "ντυμενη" και "στολισμενη" με ολη τη μοντερνα κοσμοθεωρια και αυτο την κανει απιστευτα γοητευτικη.

Η Βαγγελιτσα ξερει να σου πει απο κρεμες για το προσωπο , τα βαζακια και τα μπουκαλακια στο μπανιο της ειναι απειρα, μεχρι το πως να κανεις το καλυτερο κέικ, μπαινεις σπιτι της απογευμα και τη βλεπεις τυλιγμενη στα αλευρια να φουρνιζει , απο το ποια παρασταση αξιζει να δεις και ποιο βιβλιο να διαβασεις , εχει τη σωστη δοση κουλτουρας , μεχρι τι ειπε η Λαμπιρη χθες για το χωρισμο Βατιδου-Κουγια, και υποκουλτουρας.....Τα ξερει ολα και συμφερει........

Και ξερει τα παντα και για μενα και τα φυλλαει σαν κορη οφθαλμου και ειναι και αυστηρη και τρυφερη μαζι μου, οσο και οποτε χρειαζεται ....Τη λατρευω !! End of the story!!! Εχουμε περασει πανω απο 30 χρονια μαζι , εχουμε δοκιμαστει και δεν μπορω να φανταστω τη ζωη μου χωρις αυτη....

Εχω και αλλες φιλες, οχι πολλες , στην παλαμη του ενος χεριου αλλα θα γραψω αλλοτε γι αυτες και τι τραβανε που με εχουν κοντα τους......Ηθελα το ποστακι να ανηκει στην πιο παλια και σε αυτη που βρεθηκαμε διπλα διπλα πρωτακια στο σχολειο με γαλαζιες ποδιες , μεγαλωσαμε μαζι, πορευομαστε και θα πορευομαστε για πολλα πολλα χρονια ακομα.......