Δευτέρα, Δεκεμβρίου 31, 2007

5 ωρες πριν ...

μπει ο καινουργιος χρονος και τον συναντησουμε




..........ειμαι ετοιμη να μπω σε μια μπανιερα με αφρολουτρο σοκολατα και να χαλαρωσω.....
το φορεμα του ρεβεγιον ειναι πανω στο κρεββατι , οι μαυρeς λουστρινενιες γοβες απο κατω και το καλυτερο χαμογελο φωτιζει το προσωπο μου........
Ειναι γιορτη!!!.....και ειμαι στην καλυτερη διαθεση για να αποχαιρετησω το 2007 και οτι εφερε αυτο μαζι του........

Δεν ξερω αν ηταν καλη η κακη χρονια , μαλλον προς το μη καλη θα καταληξω γιατι μου πηρε φευγωντας ενα πολυ αγαπημενο μου προσωπο.....καταλαβα τι θα πει να χανεις ενα τοσο δικο σου νεο ανθρωπο και να μενουν ονειρα στη μεση......το 2007 ενοιωσα τι θα πει θανατος......και προχωρησα.......προχωρω...δυσκολα αλλα προχωρω ...φιλοσοφωντας οσο μπορω και προσπαθωντας να γινω δυνατη να αντιμετωπισω και οτι αλλο ερθει τα επομενα χρονια.....

εφερε και νεα προσωπα κοντα μου , που εγιναν γρηγορα αγαπημενα .....και που θελω να μεινουν κοντα μου για πολυ, μαζι με ολα τα αλλα που ηρθαν και εμειναν τα προηγουμενα χρονια...
ειχα και πολλες συγκρουσεις και καταλαβα τι μετραει για μενα στους αλλους και συνειδητοποιησα τι θελω και τι αναζηταω μεσα απο τις σχεσεις μου φιλικες, οικογενειακες, προσωπικες, εππαγγελματικες ....
Τι τελικα με εμαθε το 2007?
Να ειμαι πιο απλη.....Να βλέπω το νοημα της στιγμης και να μη μιζεριαζω....
Η ζωη ειναι απλες καθημερινες στιγμες και η ευτυχια μας κρυβεται σε αυτες......

Να ΖΟΥΜΕ , να ΑΓΑΠΑΜΕ και να ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ!!!
και το 2008 που ειναι στο δρομο και σε λιγο θα μας χτυπησει την πορτα να μας κανει να θελουμε να κανουμε τον κοσμο αυτο που ζουμε ΚΑΛΥΤΕΡΟ για εμας και τα παιδια μας ........

Let the party begginsssssssssss

Κυριακή, Δεκεμβρίου 30, 2007

Κουζινοπαιχνιδισματα (2)...Εορταστικον!!!



Κανετε και εσεις ετοιμασιες για το τραπεζι του ρεβεγιον?
και εγω και εγω.....

Ειχα γραψει παλια οτι θα σας εβαζα συνταγες που και που απο τα μαγειρεματα μου , αλλα ειμαι τοσο ανεπροκοπη που δεν κρατησα την υποσχεση μου
Τελος παντων με τον καινουργιο χρονο....
Στους πειραματισμους μου για σαλατα στο εορταστικο τραπέζι που να ξεφευγει λιγο απο τα συνηθισμενα κατεληξα στην παρακατω την οποια ετοιμασα δοκιμασα και ειπα να τη μοιραστω μαζι σας


Εχουμε και λεμε

Υλικα

στηθος κοτοπουλου ψητο
(τα γραμ υπολογιστε τα εσεις αναλογα την ποσοτητα που θελετε να κανετε)
κρεμμυδι ενα μεγαλο
πιπεριες φλωρινης κοκκινες
μαυρη ζαχαρη

μαρουλι ή σαλατα
λάχανο
καροτο
μαϊντανο

για τη σως

αναλογια 2 λαδι , 1 μπαλσαμικο
χυμο απο ενα μανταρινι
μουσταρδα
αλατι πιπερι


Εκτελεση

Σωταρουμε τα κρεμμυδι, οχι πολυ ψιλοκομμενο, καλυτερα σε ροδελες κομμενο, σε λιγο λαδι και αφου ξανθηνει του ριχνουμε μια δυο κουταλιες μαυρη ζαχαρη να ερθει να καραμελωσει καπως και μετα ριχνουμε ψιλοκομμενο το κοτοπουλο.
Τα ανακατευουμε σε χαμηλη φωτια μεχρι να ζεσταθει και το κοτοπουλο μας και μετα ριχνουμε ψιλοκομμενη και την πιπερια φλωρινης.

Σε μια σαλατιερα εχουμε κοψει τα σαλατικα μας λαχανο, καροτο, μαρουλι, μαιντανο (λιγο) ..
Ριχνουμε το μιγμα του κοτοπουλου ενα δυο λεπτα αφου το αποσυρουμε απο τη φωτια και ανακατευουμε να παει παντου.

Ετοιμαζουμε σε βαζακι τη σωσ μας , ριχνουμε τα υλικα της βαζουμε το καπακι και τα αναμιγνυουμε να γινει ενα υγρο παχυρευστο ...Το ριχνουμε στη σαλατιερα ανακατευοντας συνεχεια...

Προαιρετικα ριχνουμε απο πάνω τυρι τριμμενο της αρεσκειας μας

ειναι μια παραλαγη της σαλατας του καισαρα , αλλα προς το πιο γλυκοξινο

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 24, 2007

Παραμονη Χριστουγέννων


Αθηνα και παλι Αθήνα....
Πρωι πρωί στο ταχυδρομειο να στείλω τις τελευταιες κάρτες
και ενα περασμα απο τη δουλεια για να ρυθμιστουν οι τελευταιες λεπτομερειες
και μετα βουρ στα μαγαζια για τα τελευταια δωράκια...(παρακαλω πολυ να ειστε υπομονετικες στο Ηondο , εχει πολλες που τρεχουν τελευταια στιγμη )
μετα καλοπισμος και ετοιμασια για ενα ακομα χριστουγεννιατικο ρεβεγιον με αγαπημενους
...και επειδη ειχα και τους αρραβωνες το Σαββατοκυριακο,με πλουσιο τραπέζι γεματο εδεσματα, και νεα τραπεζωματα την επομενη για να σχολιαστουν τα τεκτενόμενα, σας ενημερωνω οτι δε με βλεπω και πολυ καλα.Ηδη σκέφτομαι τις διαιτες στις οποιες θα ανατρεξω για να χασω τα κιλα των εορτων ...
Ευχομαι σε ολους οσους περασουν απο το bloggaki αυτο ....
Χρονια πολλα , Ευτυχισμενα Χριστούγεννα κοντα σε αγαπημενους,
και να θυμαστε :
Αποψε ειναι η νυχτα που ανοιγουν οι ουρανοι και ειναι
η πιο καλη ευκαιρια να σκεφτειτε ομορφα πραγματα που θα θελατε να σας συμβουν,
πραγματα που να ακουμπουν την ΑΓΑΠΗ....
Σας φιλω γλυκα ολους και σας ευχομαι να περασετε ολοι ΤΕΛΕΙΑ!!!



Παρασκευή, Δεκεμβρίου 21, 2007

Εκτος των τειχων ....ξανα...


και για καλο σκοπο...

Η ξαδελφουλα μου ειναι αλλη μια απο εκεινους που τα τελευταια χρονια πηραν την αποφαση να αφησουν πισω τους την πρωτευουσα και να πανε να κατοικήσουν σε μια ομορφη επαρχιακη πολη...Εν προκειμενω στην Κυπαρισσια.....

Εφτιαξε το σπιτακι της και το Σάββατο το βραδυ αρραβωνιαζεται με τον καλο της, εκει ...

Ταξιδι αστραπη λοιπον στις χαρες της και Κυριακη βραδυ παλι πισω.....μεχρι να ξαναφυγω...

Το εχω παρακανει λιγο φετος ....αλλα μου αρεσει .....;-)

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 19, 2007

Η Λήθη της Μνημης




Εσυ
Εγω



διαχειριση μνημης


σκιες ατακτως αφημενες σε ενα παραλληρημα

οραση αδυνατη
γευση ξεχασμενη
αφη τρεμαμενη
ακοη αμυδρη
οσφρηση σαθρη

λιγες στιγμες αφημενες στο τιποτα
λεξεις σβυσμενες στου ανεμου το περασμα
βαγονι ο χρονος σε ραγες κομενες
αποτυχια

φωτια και νερο
ανεμος και γη
αποτυχια σπορας


παραμυθι χωρις αρχη, με κανενα τελος
μια πορεια στο μηδεν

"Κιρκη γενους αρσενικου"
νησι περιχαρακωμενο
το καστρο στο λοφο κλειδωμενο
το κλειδι του αφαντο
πουθενα κερκοπορτα

δωματια αδεια

ενας δρομος , ενα ρυακι , ενας ουρανος
μια γεφυρα κατεστραμμενη στη μεση του παντα



Μνημη μακρυα μου
Ληθη το ζητουμενο
κολυριο για δακρυα πικρα
χαμογελα κλειστα με αορατη κλωστη
εκφρασεις νεκρες
σκεψεις νεκρες
κινησεις παγωμενες
καρδια παγωμενη
χρονος νεκρος


κι ομως
ΑΝΑΠΝΕΩ
.......

Τρίτη, Δεκεμβρίου 18, 2007

Δεκτόν

θελω να σου πω κατι...

θελω να σου πω σ αγαπω

σ αγαπω.....ετσι απλα


Στο λεω γιατι θελω να μπορω να στο λεω οταν θελω...



...Δεκτον....Σ ευχαριστω



Δευτέρα, Δεκεμβρίου 17, 2007

Σκιες και ονειρα...



_Που είσαι ?
_Κάθε νύχτα στ όνειρα σου ….
_Έρχονται μορφές και χάνονται, βλέπω δέντρα παράξενα και ποτάμια πράσινα και νοιώθω έναν αέρα δυνατό ..και ακούω ανάσες και ψίθυρους …και το πρωί ξυπνάω …..ακίνητος…..
_Φοβάσαι?
_Φοβάμαι …έμαθα να φοβάμαι , κάποια χρόνια πριν, εκείνη τη μέρα που σταμάτησε ο χρόνος και έσπασε η σιωπή…
_Ήρθα για να μη φοβάσαι ….έρχομαι για να μη φοβάσαι ….
_Γιατί δε σε αναγνωρίζω?
_Κρύβομαι …..μόνο να με νοιώσεις μπορείς…..
_Θέλω να σε δω…….
_.......
_Μη γελάς ..θέλω ….θέλω να σε καταλάβω και να κοιτάξω το βλέμμα σου…
_Δεν μπορείς
_Πως το ξέρεις?
_Σε δοκίμασα…..δεν μπορείς, δεν μπορείς να διαβάσεις τα σημάδια,
Είσαι απλός, δεν αναγνωρίζεις, δεν προσπαθείς και δεν αφήνεσαι ……γι αυτό φοβάσαι ….δεν αφηνεσαι στα πέπλα μου, δε γίνεσαι νύχτα και δεν ταξιδεύεις ….έπαψες να το κανείς χρονιά πριν…τα στράγγιξες τα όνειρα και κούρσεψες την ελπίδα…βουτάς στα ποτάμια των αισθήσεων και δεν αφηνεσαι ……χάνεις τα χρώματα , τους ήχους, την αλήθεια ……. Ψάχνεις τον αέρα ….να γεμίσει τα πνευμόνια σου, να νοιώσεις , ότι είσαι δυνατός ……..Ψάχνεις την κραυγή να σε κατατάξει υπαρκτό σημείο αυτού του κόσμου….. Ζω , ζω!!! αυτό λες και με χάνεις…..Λες εδώ είμαι και εξαϋλώνομαι ……
_Μείνε και εσύ…..
_....
_Πάλι χαμόγελο?
_Βλέπεις τόσο τα φθαρτά που χάνεις την αλήθεια….
_Θυμάμαι τη νύχτα που σε γνώριζα
_Και εγώ…σου είπα « Έλα» και δεν ήθελες να έρθεις….και δεν ηρθες ποτέ…..
_Να έρθω τώρα
_Μη μιλάς….σιώπησε…μη λες λόγια ….τα λόγια είναι μικροί θάνατοι , έρχονται και φεύγουν…είναι για εκείνη τη στιγμή….Μη λες λόγια…κάνε….
_Ναι…
_Ναι? ….είσαι εκεί και μιλάς ακόμα….. και εγώ πετώ…βεγγαλικό στον ουρανό ψηλά ότι νοιώθω ,αγκαλιά με τα σύννεφα, τα χρωματίζω με φωτιά και γίνομαι σκέψη, ψίθυρος που σβήνει …..αίσθηση…. και σε κοιτώ που είσαι πάντα εκεί και το μόνο που ζητάς είναι να σ ακολουθώ στο τίποτα….
_Φεύγεις?
_Ναι αγάπη μου …Φεύγω….αν μείνω εδώ θα χαθώ μαζί σου…θα μου πριονίσεις τα φτερά και αν δεν πετώ, χάνομαι…..μόνο αντίο έχω για σένα πια …. τίποτα άλλο
_Στα όνειρα μου? Θα χαθείς και από εκεί?
_Όχι… θα είμαι εκείνη η σκιά που δε θ αναγνωρίζεις ποτέ, θα σε πονάει όμως πιο πολύ από όλες……Αντίο ακριβέ μου…..Να ζεις, ν' αγαπάς και να ελπίζεις ...

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 13, 2007

Bertolt Brecht

Δε θα μείνει στη νύχτα ούτ' ένα αστέρι.Δε θα μείνει η νύχτα. Θα πεθάνω και μαζί μου όλο τ' ανυπόφορο σύμπαν.Θα σβήσω τις πυραμίδες, τα μετάλλια,τις ηπείρους και τα πρόσωπα.Θα σβήσω το θησαύρισμα του παρελθόντος.Θα κάνω σκόνη την ιστορία, σκόνη τη σκόνη.Κοιτάζω τώρα το στερνό ηλιοβασίλεμα.Ακούω το στερνό πουλί. Κληροδοτώ το τίποτα σε κανέναν.

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 12, 2007

Θεος αν ειναι ....


Δε θυμαμαι πια ηταν η πρωτη φορα που το άκουσα αλλα αν θα επρεπε να διαλέξω ενα αυτοβιογραφικο τραγουδι ....θα ηταν αυτο ........

Απο εκεινη την πρωτη φορα μου αρεσε...αλλα λιγα χρονια μετα απεκτησε εκεινο το νόημα που δημιουργει ενα κόμπο στο λαιμο και φερνει δάκρυα στα ματια......

Ειναι ενα υπέροχο τραγουδι...

απο το Γκαζι και το Ροδον, με την Αλκηστη σε συγκλονιστικες ερμηνειες, στο απωγειο της με τις συνεργασιες της με τον Κραουνακη και τη Νικολακοπουλου,

στην Ακροπολη, μια νυχτα με πανσεληνο, στης Χαρούλας το λυγμο αλλα και στη Σκοπελο, σε μια συναυλια της, καλοκαιρι, με ενα αερακι να ταξιδευει τη μουσικη πανω απο τα κύματα..

αλλα και στο Στελιο Ροκκο να το ερμηνευει με κρουστα πανω σε μια πιστα, ετσι απλα και λιτα...


Μουσική: Goran Bregovic
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου


Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου
λες κι ήρθες σε δικό σου κήπο
κι αν μεγαλώσαν τα φτερά μου
εγώ απ' το πλάι σου δε λείπω



Χιλιάδες άγγελοι με τ' άσπρα
κλωνάρια λησμονιάς μοιράζουν
κι από το σώμα μου σαν άστρα
παιδιά δικά σου ανάσες βγάζουν


Θεός αν είναι στις φλόγες να καείς
κι απ' το δάκρυ μου φωτιά να πιεις
δεν μπορείς μια ζωή καρδιά να συγχωρείς
Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς
Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς


Οι φίλοι μου όλοι εδώ και χρόνια
ζευγάρια γίναν φτιάξαν σπίτια
μονάχα εμένα χάσκει ακόμα
χωρίς μια στέγη ετούτη η αλήθεια


Θεός αν είναι στις φλόγες να καείς
κι απ' το δάκρυ μου φωτιά να πιεις
δεν μπορείς μια ζωή καρδιά να συγχωρείς
Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς
Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς

Τρίτη, Δεκεμβρίου 11, 2007

Για σενα


που δεν το ξερεις ακομα ποσο μου αρεσεις......

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 06, 2007

(χωρις τιτλο_ΙΙ)



Οταν σε γνωρισα ημουν αγριμι .
Αποτομη και αγρια…
Εξω εγραφε
Μην πλησιαζετε δαγκωνει !
Εσυ επέμενες …Σιγα σιγα και με επιμονη και υπομονη
Τάιζες την ψυχη μου γαληνη και ηρεμια και εφερνες μια ισσοροπια χαμενη
Διαβαζα, ακουγα , ενοιωθα , ρουφουσα …


Υπήρχε όμως παντα εκεινη η στιγμη ….
Ξαφνικα ερχοταν και τα τιναζε ολα στον αερα
«Φυγε ! Ελεγε η φωνη μεσα μου
Φυγε ! Ειναι δυνατος , ισως πιο δυνατος απο εσενα..
Ξερει πως να καλυψει τις αδυναμιες του, τα συναισθηματα να τα λειανει,
φερνει στα μετρα του τις καταστασεις και εχει μια ευκολια να περιχαρακώνεται ..
Εσυ πάλι οχι…»…

Ομως σε ηθελα , μου αρεσε ο τροπος σου, η ηρεμια και εκεινο το στυλ
σε μαλωνω γιατι εισαι μωρο και θα γινεις καλυτερη , θα μαθεις να εισαι δυνατη…

Μετα βγηκα απο το κλουβι
Ανοιξα την πορτα και περπατησα εξω στη ζωη
Δειλα στην αρχη , αλλα μετα πιο εντονα, πιο δυνατα, πιο σιγουρα…
Ακολουθουσα μουσικες, μυρωδιες, εικονες , ονειρα
Ειδικα τα ονειρα…….
«ειμαστε φτιαγμενοι απο το υλικο που ειναι φτιαγμενα τα ονειρα»
Εγω σιγουρα ειμαι ……
Μετα αρχισα να σε αναζητω, να ψαχνω το χερι σου, να αναζητω τη ζεστασια σου και τον ψιθυρο της φωνης σου τα ερημα βραδυα…..
Μετα να γελαω , να παιζω, με ολα , με τα συννεφα , τις ηλιαχτιδες, τις σταγονες τις βροχης…εφευγαν και ερχονταν οι εποχες και εμεις εκει…..
Το θαυμα μας ηταν που εγω σε ειχα κανει παιδι και εσυ εμενα γυναικα……
Παρασυραμε ο καθενας τον αλλο στον κοσμο μας…..και αυτο ηταν μαγεια !!!

Τωρα πια σ αγαπω
Το ξερω το νοιωθω
Αγαπω καθε τι που σε θυμιζει, που σε κανει δικο μου, που σε διεκδικει
Εσυ δεν το αντεχεις
Δεν ξερω τι δεν αντεχεις
Να αγαπας το ιδιο ή να το ακους να στο λενε ?
Μια κουβέντα απο τις τελευταιες μας
Εγω να σου λεω για συναισθηματα και εσυ να μιλας για μαθηματικα
Εγω να σου λεω μιλα πες οτι θες για κανόνες και εξισωσεις,
αλλα εγω μιλαω για οτι ζω
Ζω τη ζηλεια , ζηλευω και το λεω
Μη μου λες διαφορα ..Πες ΖΗΛΕΥΩ!!!
Το κρυβεις…Λιγο το αφηνεις να φανει και μετα το μαζευεις
Και μιλας για μαθηματικα και λογικη συναφεια

Σ αγαπω ...
Δεν με νοιαζει αν δεν μπορεις να το αντεξεις
Εσπασε ο παγος μεσα μου…
Ελειωσε και καθε φορα χαμογελαω οταν σε σκεφτομαι και θυμωνω που δεν εισαι εκει και αν ειναι να φυγω γιατι εσυ δεν τα αντεχεις ολα αυτα
Θα το κανω!!!

Δε φυλακιζω τα συναισθηματα μου στο βωμο καμμιας λογικης
Να το ξερεις !!!
Αν δεν το ξερεις τοτε κακως πλησιασες εκεινο το αγριμι καποτε…..
Δεν ημερευει….ακομα και αν γινει φιλικο σε κατι, παραμενει αγριμι, με δικους του κανονες και δικο του τροπο ζωης …
ΕΛΕΥΘΕΡΟ……….





(Οποιαδηποτε ομοιότητα με αληθινα πρόσωπα ή καταστασεις ειναι συμπτωματικη )

Τρίτη, Δεκεμβρίου 04, 2007

(χωρις τιτλο_ I)


Περπατουσε με σκυμμενο το κεφαλι ...Ηταν τρεις τα ξημερωματα και ουτε και η ιδια ηξερε που στο καλο παει....

Α δ ι ε ξ ο δ ο ....

Οσες φορες και να τα εβαλε κατω τα πραγματα δεν καταφερνε να βγει απο αυτη την ιστορια...Ειχε καποτε υποσχεθει στον εαυτο της
Ποτε ξανα !! Ετσι του το ειχε πει και επιταχτικα κιολας......

Ποτε ξανα ....δε θα αφοσιωθεις , δε θα αγαπησεις ετσι , δε θα ζηλεψεις , δε θα λειώσεις...
Εσφιξε το παλτο πανω της και εβαλε τα γελια ....
Δεκεμβρης μηνας , με ενα αναθεματισμενο χιονονερο και κρυο να περωνιαζει τα κοκκαλα και αυτη βγηκε βολτα ....
Ειμαι τρελλη , σκέφτηκε
Μπηκε γρηγορα στο αυτοκινητο και εκλεισε την πορτα πισω της ....
Αναψε τη μηχανη....Οπου να ναι ...δηλ χωρις προορισμο......
Ουτε ξερει και πως εγινε και βρεθηκε εξω απο την πορτα του......
Καθοταν ωρα τωρα και κοιταζε το φωτισμενο παραθυρο.........
Καθεται στο τζακι...αραγε ειναι μονος ?
Ειμαι τρελλη ...

Αναψε ενα τσιγαρο ....Δεν εβαλε μουσικη γιατι φοβηθηκε μηπως γινοταν αντιληπτη απο κανεναν γειτονα που θα επεστρεφε απο καποια γιορτινη διασκεδαση
Εκεινος της ειχε πει οτι αυριο θα εφευγε για τις χριστουγεννιατικες του διακοπες...Θα ετοιμαζει βαλιτσα, παντα αργει να το κανει και το αφηνει τελευταια στιγμη..Μπορει να ειναι και εκεινη επανω και να τον βοηθαει.....του διαλεγει πουκαμισα οταν πηγαινουν στα μαγαζια ....εχει γουστο , ετσι της εχει πει.......
Ειμαι τρελλη!!!
Κανονικα πρεπει να βαλω μπρος και να εξαφανιστω , να μην ξαναγυρισω ποτε, να μην ξανακοιταξω πισω.......


Οταν τον γνωρισε , υπηρχε μια αμοιβαια κοντρα μεταξυ τους, μια κοντρα που κατεληξε σε νυχτες γεματες παθος , νυχτες γεματες ζεστασια και τρυφεροτητα....
Ηξερε απο την αρχη οτι ειναι αλλοι κοσμοι, αλλα για καποιον λογο που τωρα δεν μπορουσε να εξηγησει ηταν πλασμενοι ο ενας για τον αλλο.......Στα ονειρα, σε ενα παραλληλο συμπαν που δεν ειχε καμμια σχεση με τα πρεπει του και τις ανασφαλειες της.
Λιγες στιγμες........δυνατες , εντονες αλλα στιγμες...
Ζηλευε πια....

Στην αρχη οχι...Οταν μπηκε σε αυτη την ιστορια πιστευε οτι θα τα καταφερνε ......
Θα ειμαι μια ερωμενη......χαχαχαχαχαχα.....
Ηλιθια!!! αυτο θα εισαι ....
Νομιζε οτι θα μπορουσε να ζησει ετσι , με στιγμες......Νομιζε...
Και τωρα τα ηθελε ολα.....
Ηθελε τα παντα και ηξερε με μαθηματικη ακριβεια οτι ερχοταν το τιποτα......
Ενοιωσε το τσιμπημα της ζηλειας και παλι ....
Ενοιωσε και το αισθημα του απολυτου κενου........τιποτα δεν ειχε δικο της ...τιποτα

Εβαλε μπροστα τη μηχανη
Θα φυγω....
Ουτε θυμαται πως εφτασε στο σπιτι , γεμισε μια βαλιτσα ρουχα.
Ηξερε που θα πηγαινε και εκει δε θα ειχε καμμια προσβαση σε τιποτα, εκεινος δε θα μπορουσε να τη βρει ....μονο στους γονεις θα τηλεφωνουσε αυριο το πρωι και θα τους ελεγε που ειναι
Ανοιξε την πορτα....και την εκλεισε πισω της
Πάνω στο τραπεζι της κουζινας ειχε αφησει το κινητο κλειστο......


(Οποιαδηποτε ομοιοτητα με αληθινα προσωπα ή καταστασεις ειναι συμπτωματικη )



Δευτέρα, Δεκεμβρίου 03, 2007

Αστερόσκονη και Αγγελακια




Δεκέμβριος ...

Διαθεση στα ύψη...


ειμαι απο εκεινους που συνδυαζουν την χρυσόσκονη των γιορτων με τη μελαγχολια τους..πως γινεται ? Ολα γινονται , ουδεν ανέφικτον!!

Ολα ξεκινουν με το που μπαινει ο Δεκέμβριος , οι αισθησεις μου χτυπάνε τιτλ!!

Ερχονται γιορτες, οπερ πανικος...

Ψωνια, γλυκα, βεγγερες, παρτυ, χιονι, εκδρομες....ολα πρεπει να γινουν ...

Προσπαθω να κανω ενα πρόγραμμα και να το τηρησω και να τα προλάβω ολα και φυσικα δεν υπάρχει τετοιο θεμα...δε θα προλαβω ουτε τα μισα....

Αλλα δε με νοιαζει , η προθεση μετραει .....
και η καλη διαθεση .....Θα τρεξω , θα κλεισω ραντεβου , θα ψωνισω χιλια δυο μικροπραγματα , θα κανω λιστες δωρων , θα διπλοτσεκαρω προσκλησεις και ραντεβου, θα χασω τα μισα, θα σκεφτω τι θελω να κανω να μεινω εδω στην πολη και να χαρω γιορτες ή να εκδρασμω σε ενα απο τα τοσα μερη που μου εχουν πει και να κανω διακοπες μακρυα....

Ακομα δεν ξερω τι θελω ..το πιστευετε?

Ειναι η πρωτη χρονια που δεν εχω αποφασισει ......και με βλέπω να δρω αυθορμητα στο παρα πεντε......μακαρι να μπορεσω να τα συνδυασω ολα!!


Η πιο ωραια στιγμη ειναι οταν θα φουρνισω τα γλυκα και θα μοσχομυρισει το σπιτι , το τζακι θα ειναι αναμμενο, θα πινω κρασακι θα εχω κατσει στον καναπε κουρασμενη γιατι εγω οταν ετοιμαζω μελομακαρονα και κουραμπιεδες και φλογερες χριστουγεννιατικες , φτιαχνω για οοοοολους...τονοι γλυκα σε πιατελες με αστερια και αγιοβασιληδες....να μοιρασω σε ολους .....φυσικα καθε χρονο λεω να θυμηθω να μην το ξανακανω αλλα ειμαι αδιορθωτη...

...καπου εκει με πιανει και η μελαγχολια των γιορτων , γι αυτους που δεν ειναι πια κοντα μου, για εκεινους που εφυγαν για παντα και οσους εγω απομακρυνα απο τη ζωη μου δυσκολα ...επειδη εκεινο ή το αλλο....εχω και αλλες στιγμες πολλες τετοιες μελαγχολιας και αναπολησης αλλών εποχων .....αλλα δεν πτοουμαι .....

Ξερω οτι τα αγελακια θα ερθουν και φετος και θα ριξουν αστεροσκονη παντου και θα μας γλυκανουν και θα μας ψιθυρισουν, εκεινα τα κρυα χριστουγεννιατικα βραδυα, διπλα στο τζακι, που θα μας εχει παρει ο υπνος, χαμογελωντας και περιμενωντας τον Αγ Βασιλη, πως ολα ειναι εφικτα, οσο υπαρχει η ΑΓΑΠΗ στον κοσμο !!!