Οταν η εκκλησια πενθει...

Δεν μπορω να χαρακτηρισω τον εαυτο μου σαν ανθρωπο της εκκλησιας...Δε θυμαμαι να εχω παει ποτε σε Κυριακατικη λειτουργια στη ζωη μου...
Με την εκκλησια εχω τη σχεση που εχουν οι περισσότεροι απο εμας, Επιταφιο και Ανασταση , καποιες στιγμες μπορει να σταθω να αναψω ενα κερι περνωντας απο μια εκκλησια , μπορει να προσευχηθω η να επικαλεστω τα θεια σε μια δυσκολη στιγμη ...
Βεβαια σαν παιδι ειχα την τυχη να πηγαινω σε ιδιωτικο σχολειο που ειχε μεσα εκκλησια και μας πηγαιναν συχνα με αποτελεσμα να εχω ερθει κοντα στα της εκκλησιας , στο τελετουργικο , στους υμνους, στα κυρηγματα...

Μια στιγμη που αισθανθηκα κοντα στο Θεο και αυτο ηταν εκπληξη για μενα, ηταν οταν ανεβηκα στη μονη της Παναγιας της Χοζοβιωτισσας στην Αμοργο , πάνω απο 400 σκαλοπατια για να βρεθω σε αυτο το μοναστηρι χτισμενο πανω στο βραχο , ενα μοναστηρι που κρεμεται πανω απο το Αιγαιο , αναμεσα σε ουρανο και θαλασσα. Θυμαμαι το δεος που αισθανθηκα οταν εφτασα μπροστα στην εικονα ...Δακρυα ανεβηκαν στα ματια μου ...και ηταν μια αντιδραση ψυχης που δεν την περιμενα....Αισθανθηκα πολυ μικρη και εκει εξομολογηθηκα για πρωτη φορα σε κατι που υπαρχει και ηταν πιο δυνατο , πιο μεγαλο , πιο ψηλα απο εμενα , απο εμας ολους....ηταν τοσο το δεος και εκπληξη μου που δε διστασα ενα δυο χρονια αργοτερα που αυτη η εικονα ηρθε στη Μητροπολη να παω για να την προσκυνησω και παλι αυθορμητα και να αισθανθω το ιδιος δεος..ακομα και τωρα αν με ρωτησετε δεν μπορω να το εξηγησω, αν ειναι η δικια μου συναισθηματικη φορτιση των στιγμων αυτων ή κατι αλλο .....

Σε λιγες ωρες το χωμα της αττικης γης θα σκεπασει το σωμα του Αρχιεπισκοπου Χριστοδουλου....Ιερεας αγαπητος αν και χαρακτηριζεται απο πολλους σαν αμφιλεγομενη προσωπικοτητα....Μιλανε για φιλοδοξο ανθρωπο και καποιον που ηθελε να εχει αποψη και θεση για ολα τα θεματα με αποτελεσμα να "ξεφευγει" πολλες φορες.

Για μενα ηταν ενας ηγετης απο αυτους που στεκομουν να ακουσω σε οτι ελεγε, καταρχην γιατι ηταν μορφωμενος και ρητορας εξαιρετικος , χαιροσουν να ακους τα κυρηγματα του γιατι ηταν γεματα μηνυματα και ειχε πραγματα να πει.
Δεν ξερω αν ηταν ανθρωπος της εξουσιας , ξερω οτι ηταν χαρισματικος ..
Ξερω οτι φαινοταν η αναγκη του να εχει ανθρωπους νεους κοντα του, πιστευε σε αυτους και τους καλουσε κοντα του και τους ακουγε , αφουγκραζοταν τις αγωνιες τους.
Το τελευταιο του μηνυμα την παραμονη φετος ξεκινουσε : "Αγαπητα μου παιδια"....

Μπαινοντας σημερα το πρωι, λόγω της ημερας να σερφαρω εγραψα το Google το ονομα του και μεσα σε ολα που ειδα βρηκα και τη σελιδα της Εκκλησιας , εκει ειναι συγκεντρωμενα ολα του τα μηνυματα οσο ηταν Αρχιεπισκοπος, και ειναι μηνυματα για τα παντα, με καθε αφορμη και ειναι με λογο μεστο και γλωσσα που αγγιζει τις ψυχες.

Ειπε σε ολους να μπουν στην εκκλησια οπως ειναι , επεμενε για λειτουργιες στη νοηματικη, ειχε πλουσιο φιλανθρωπικο εργο, πιστευε οτι ολοι οι ανθρωποι ανεξαρτητως χρωματος και θρησκειας ειναι ισοι , το πιστευε και το εδειχνε, βοηθησε τους μεταναστες, προσεγγισε τους καθολικους....

Εκανε λαθη, γιατι ηταν ανθρωπος...αλλα νοιωθω οτι πρεπει να του αναγνωρισω την προσπαθεια....Και του αναγνωριζω τη γλυκητητα και το χαμογελο παιδιου που συνοδευε πολλες φορες τα λογια του , αλλα και τη θλιψη που καθρεφτιζοταν στα ματια του οταν κατι τον πικραινε.....Νοιωθω οτι αυτος ο ανθρωπος ηταν αληθινος......

Δεν ξερω αν λεει κατι, η κηδεια με τιμες αρχηγου κρατους, ή το οτι εκατσαν ανθρωποι ωρες ορθιοι για να προσκυνησουν το σκηνωμα , ξερω ομως οτι θα λειψει η παρουσια του και ξερω οτι το πρωι στην τηλεοραση, που ηταν ανοιχτη, οσο ετοιμαζομουν για να φυγω για το γραφειο, ακουσα οτι δεν ειχε στην κατοχη του κανενα περιουσιακο στοιχειο. Δεν εφυγε πλουσιος ο Χριστοδουλος , λένε οτι ηταν φιλοδοξος , αλλα εφυγε φτωχος και εφυγε ηρεμος και γαληνιος γιατι πιστευε ισως αυτο που διδασκε , σε μια ζωη αθανατη....

Καλο ταξιδι Δεσποτα......