Δευτέρα, Φεβρουαρίου 25, 2008

Ονειρο ηταν ....


Η αγαπημενη μου γαλαζια λαιδη μου εστειλε αλλη μια προκληση , να γραψω ενα ονειρο
.........
Κοιμομουν στον καναπε στο σαλονι , με ειχε παρει ο υπνος ενα βραδυ με ανοιχτη την τηλεόραση ...σκεπασμενη με μια κουβερτουλα λεπτη και με το τζακι αναμμενο , καταχειμωνο, λιγους μηνες πριν ειχα μετακομισει στο σπιτι μου.......
Ξαπλωμενη ημουν , οταν ακουσα ενα θορυβο στην μπαλκονοπορτα και ανοιξα τα ματια μου...η μπαλκονοπορτα ανοιξε και μεσα απο το βαθυ σκοταδι ειδα μια μορφη να με πλησιαζει και να στεκεται διπλα μου ......
Ηταν μια ομορφη γυναικα , μια αγγελικη μορφη και με κοιταζε.....
Το δωματιο πλημμυρισε ζεστη , ζεστη που μου φανηκε πολυ γρηγορα αποπνικτικη...
Η μορφη ηταν σχεδον αερινη και οταν αρχισε να μου μιλα η φωνη της ακουγόταν απο πολυ μακρυα...ψιθυριζε πραγματα ακαταλυπτα , που δεν τα καταλαβαινα και δεν τα θυμαμαμι κιολας αλλα θυμαμαι το "ελα" και καποια στιγμη βρεθηκα να περπαταω μαζι της προς το μπαλκονι.......
Στο μυαλο μου ηταν οτι ειναι χειμωνας εκει εξω και που παω , αλλα μεσα στο ονειρο η ζεστη ειχε φτασει να ειναι υπερβολικη ....
Η εκπληξη ηταν οτι κατω απο το μπαλκονι μου απλωνοταν μια γαλαζια θαλασσα λουσμενη στο φως.......
"Γινε θαλασσα" ετσι μου ψιθυρισε η μορφη
Την κοιταξα παραξενα και μετα ενοιωσα ενα ελαφρυ αερακι να με χαϊδευει .....το σωμα μου το ενοιωθε γαιτι ηταν πια ντυμενο με μπλε γαλαζια αερινα πεπλα και βρεθηκα να στεκομαι πανω στο καγκελο της βεραντας ορθια και ξαφνικα να πεφτω ...μεχρι που αγγιξα την επιφανεια της θαλασσας .......Η αισθηση ηταν περιεργη , μια αισθηση φοβου και ελευθεριας και μετα αρχισα να κολυμπω......το νερο ηταν γυρω μου παντου..........ενας ελαφρυς κυμματισμος αλλα γυρω τιποτα και συνηδειτοποιησα οτι δεν ειχα μια στερια απεναντι για να φτασω και ενοιωθα οτι θα κουραζομουν .........Τρομοκρατηθηκα ......Ηξερα οτι μου αρεσει το κολυμπι αλλα δεν ειχα ποτε αντοχες να κολυμπαω βαθεια και πολυ .........ομως επρεπε να κολυμπησω.......Ξαφνικα τα χερια μου δεν τα ενοιωθα , ειχαν γίνει ενα με τα κυματα και σιγα σιγα και τα ποδια........η θαλασσα με καταπινε και γινομουν ενα μαζι της......ενοιωθα πως ηταν η θαλασσα , τον κυματισμο της , την ουσια της, ενοιωθα υγρη .........επαψα να μπορω να παρω ανασα.......πνιγομουν ......χανομουν ..........
--------
Ξυπνησα λουσμενη στον ιδρωτα με ταχυκαρδια και αυτο ειναι ενα ονειρο που παρολο που εχει περασει τοσος καιρος οταν το σκεφτομαι μου δημιουργει παντα το ιδιο αποπνικτικο συναισθημα...ενα συναισθημα που δεν θελω να βιωσω ξανα......

2 σχόλια:

done for είπε...

Γι' αυτό το όνειρο μάλλον έφταιγε ο πρώτος χειμώνας στο νέο σπίτι, κι οι πρώτοι θόρυβοι του σπιτιού.
Δέσιμο με το νέο σπίτι. :-)

Φεύγω τώρα γιατί είναι πολύ μπλε το όνειρο και δε συνάδει με το νέο καθεστώς. χαχα

Blue είπε...

Αγγελική-αγγελική μορφή ... αλλά πήγε να σε πνίξει η κυρία!!!
Καλά λένε να μην εμπιστεύεσαι τις αγγελικές μορφές!
Ευχαριστώ για την ανταπόκριση Σαντούλα :)