(χωρις τιτλο_ΙΙ)

Οταν σε γνωρισα ημουν αγριμι .
Αποτομη και αγρια…
Εξω εγραφε
Μην πλησιαζετε δαγκωνει !
Εσυ επέμενες …Σιγα σιγα και με επιμονη και υπομονη
Τάιζες την ψυχη μου γαληνη και ηρεμια και εφερνες μια ισσοροπια χαμενη
Διαβαζα, ακουγα , ενοιωθα , ρουφουσα …

Υπήρχε όμως παντα εκεινη η στιγμη ….
Ξαφνικα ερχοταν και τα τιναζε ολα στον αερα
«Φυγε ! Ελεγε η φωνη μεσα μου
Φυγε ! Ειναι δυνατος , ισως πιο δυνατος απο εσενα..
Ξερει πως να καλυψει τις αδυναμιες του, τα συναισθηματα να τα λειανει,
φερνει στα μετρα του τις καταστασεις και εχει μια ευκολια να περιχαρακώνεται ..
Εσυ πάλι οχι…»…

Ομως σε ηθελα , μου αρεσε ο τροπος σου, η ηρεμια και εκεινο το στυλ
σε μαλωνω γιατι εισαι μωρο και θα γινεις καλυτερη , θα μαθεις να εισαι δυνατη…

Μετα βγηκα απο το κλουβι
Ανοιξα την πορτα και περπατησα εξω στη ζωη
Δειλα στην αρχη , αλλα μετα πιο εντονα, πιο δυνατα, πιο σιγουρα…
Ακολουθουσα μουσικες, μυρωδιες, εικονες , ονειρα
Ειδικα τα ονειρα…….
«ειμαστε φτιαγμενοι απο το υλικο που ειναι φτιαγμενα τα ονειρα»
Εγω σιγουρα ειμαι ……
Μετα αρχισα να σε αναζητω, να ψαχνω το χερι σου, να αναζητω τη ζεστασια σου και τον ψιθυρο της φωνης σου τα ερημα βραδυα…..
Μετα να γελαω , να παιζω, με ολα , με τα συννεφα , τις ηλιαχτιδες, τις σταγονες τις βροχης…εφευγαν και ερχονταν οι εποχες και εμεις εκει…..
Το θαυμα μας ηταν που εγω σε ειχα κανει παιδι και εσυ εμενα γυναικα……
Παρασυραμε ο καθενας τον αλλο στον κοσμο μας…..και αυτο ηταν μαγεια !!!

Τωρα πια σ αγαπω
Το ξερω το νοιωθω
Αγαπω καθε τι που σε θυμιζει, που σε κανει δικο μου, που σε διεκδικει
Εσυ δεν το αντεχεις
Δεν ξερω τι δεν αντεχεις
Να αγαπας το ιδιο ή να το ακους να στο λενε ?
Μια κουβέντα απο τις τελευταιες μας
Εγω να σου λεω για συναισθηματα και εσυ να μιλας για μαθηματικα
Εγω να σου λεω μιλα πες οτι θες για κανόνες και εξισωσεις,
αλλα εγω μιλαω για οτι ζω
Ζω τη ζηλεια , ζηλευω και το λεω
Μη μου λες διαφορα ..Πες ΖΗΛΕΥΩ!!!
Το κρυβεις…Λιγο το αφηνεις να φανει και μετα το μαζευεις
Και μιλας για μαθηματικα και λογικη συναφεια

Σ αγαπω ...
Δεν με νοιαζει αν δεν μπορεις να το αντεξεις
Εσπασε ο παγος μεσα μου…
Ελειωσε και καθε φορα χαμογελαω οταν σε σκεφτομαι και θυμωνω που δεν εισαι εκει και αν ειναι να φυγω γιατι εσυ δεν τα αντεχεις ολα αυτα
Θα το κανω!!!

Δε φυλακιζω τα συναισθηματα μου στο βωμο καμμιας λογικης
Να το ξερεις !!!
Αν δεν το ξερεις τοτε κακως πλησιασες εκεινο το αγριμι καποτε…..
Δεν ημερευει….ακομα και αν γινει φιλικο σε κατι, παραμενει αγριμι, με δικους του κανονες και δικο του τροπο ζωης …
ΕΛΕΥΘΕΡΟ……….

(Οποιαδηποτε ομοιότητα με αληθινα πρόσωπα ή καταστασεις ειναι συμπτωματικη )