Σε εκεινον...

Ακου.... σου μιλαω, σου ψιθυριζω .........
παντα ψαχνω το παραμυθι μας.......

λες και ειμαι κλεισμενη σε ενα πυργο που τον εχουν κρυψει, με εχουν φυλακισει τα λαθη και οι ενοχες .......ειμαι εκει και περιμενω.....
εισαι εκεινο το αερακι που μπαινει μεσα απο τα καγκελα και μου χαϊδευει τα μαλλια ........το νοιωθω παγωμενο στα χειλη μου και τα μισανοιγω για να αναπνευσω ελευθερια ........
κλεινω τα ματια μου και του δινω μορφη.........
ειναι ο πριγκηπας μου , ο αγγελος που θα παρει και θα ανεβουμε στα αστερια........αυτα τα αστερια που καθε βραδυ μετρω και παντα ξερω πως δε θα προλάβω , γιατι θα ερθουν τα ονειρα να με μπερδεψουν ........

εκεινα τα μαγικα ονειρα που ειναι τυλιγμενα με χρωματα και μουσικες και φιγουρες ερωτα........ειμαι εγω στη μεση μιας αιθουσας χορου, σαν αλλη σταχτοπουτα ευτυχισμενη , με ενα φορεμα και ενα μικρο στεμμα και γοβακια χρυσα και εσυ στην αλλη ακρη της αιθουσας, μεσα στον κοσμο , σε βρισκω αμεσως γιατι μολις χαθω στο βλέμμα σου , τα ξερω ολα ........μολις ακουμπησει το χερι σου στο χερι μου θα αρχισει ο χορος και θα χαθουμε στροβιλυζοντας στους λαβυρινθους του παντα

δε σου αρεσουν τα παραμυθια?ειναι λες για παιδια?
μα ειμαστε παιδια ......αθωα........καθομαστε σε ενα παγκακι σε ενα παρκο και ζωγραφιζουμε καρδιες πανω στο τριμμενο πρασινο ξυλο.....εγω και εσυ για παντα.....επειτα ακουμπουμε το ενα στα χειλη το αλλο και δινουμε το πρωτο φιλι ...και μετα σαν να εχουμε κανει κακο συνομωτουμε ........Μην το πεις!!!

Μου λειπεις παντα .....ολες τις ωρες τα λεπτα τα δευτερολεπτα.....θα σου ελεγα τις ιστοριες μου , θα στις ψιθυριζα στο αυτι οταν κουραζοσουν .....
θα σε κανακευα περισσότερο απο οσο πιστευεις.....θα στριφογυριζα γυρω σου και θα χαμογελουσα .....θα ηθελα να σε κανω να γελας συνεχεια........
και μετα θα σε ερωτευομουν .........

απο παιδι , πριγκηπισσα , νεραϊδα για σενα μονο.........
οδαλισκη .........θα ζουσαμε τον ερωτα με πεπλα τυλιγμενο και αισθησεις.......
χαδια, φιλια, λεξεις .....ολα θα μπερδευονταν γλυκα πανω στα κορμια μας .........παλετα θα ημουν γεματη χρωματα και εγω παλι καμβας για να δημιουργησεις .........και εσυ θα ησουν ο μαεστρος μου στις παραστασεις χορου των αγγελων που θα σε ταξιδευαν στον ερωτα μας.......Ηδονη και ληθη........


Με πιστευεις αραγε?

βλεπεις μαζι μου εκεινο το ασπρο αλογο που στεκεται διπλα στο κυμα?
ξερεις οτι μας περιμενει ?
να ανεβουμε πανω του και να καλπασουμε στη σεληνη.........θα τα μετρησουμε τα αστερια απο εκει ψηλα ενα ενα .........ολα τα βραδυα θα ειναι δικα μας και ολες οι μερες γιατι εμεις θα τραβαμε στην ανατολη με το αγκιστρι τον ηλιο να ανεβει.......
Εμεις θα τον οριζουμε τον κοσμο ....γιατι ειναι ο δικος μας ο μοναδικος .. ο ντυμενος με εικονες και συναισθηματα .......μακρυα απο οτι γηινο και φθαρτο.......

με πιστευεις?

Δωσε μου το χερι σου, μας περιμενουν οι αισθησεις , μας περιμενει οτι ποτε κανεις δεν εζησε.......ελα να το ανακαλυψουμε.........

Καυσωνας 40+

Θυμαστε εκεινη τη λιστα?

Λοιπον κλιματιστικα ευρεθησαν , αγοραστηκαν , μεταφερθηκαν στην οικιαν μου και αναζητειται καποιος να τα τοποθετησει.

Απειρα τηλεφωνα εκανα, εβαλα ολους τους γνωστους μου που ασχολουνται με θεματα παρακειμενα του κλαδου των ψυκτικων αλλα φευ.Το πιο συντομο ραντεβου τοποθετησης που καταφερα να κλεισω ηταν Τριτη απογευμα. Παλι καλα γιατι ερχεται νεο κυμα καυσωνα λενε απο την Τριτη.

Ναι αλλα εγω τωρα τι θα κανω θα κατσω να καιγομαι στην Αθηνα?Και να αναζητω δροσια στις κοντινες παραλιες μαζι με οοοοοολους οσους θελουν το ιδιο?

Οχι φυσικα!!!! βαλιτσουλα, εισητηριακια , δωματιο ξενοδοχειου με ολες τις ανεσεις και μακρυα απο την τσιμεντουπολη.

Προορισμος: Αιγινα

Σιγα μην κατσω εδω να καιγομαι......

Στα πλοια , στα πλοια !!!

ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕεφυγααααααααααα.....

Επετειο χωρισμου

Τον γνωρισα σε μια ηλικια που πιστευα ακραδαντα στους μεγαλους ερωτες, στα παθη, σε κατι που σε κανει να χανεις τον εαυτο σου και να ζεις μονο επειδη υπάρχει στον κοσμο αυτος...
Εβλεπα τοσο πολυ στην εφηβεια μου, ταινες του Χολυγουντ της δεκαετιας του 50 , εκεινες τις ασπρομαυρες με τη Ριτα Χεηγουρθ να κανει στρηπτηζ πετωντας ενα μονο γαντι, τον Χάμφρευ Μπογκαρτ και την Λωριν Μπακολ με το τσιγαρο στα χειλη να ζουν συγκρουσεις, τη Λανα Ταρνερ ξανθια βαμπ να κοιταει με ηδυπαθεια τον Κερκ Νταγκλας που εσφιγγε τα χερια γυρω απο το λαιμο της......Ασπρομαυρα φιλμ που μιλουσαν για αυτοκαταστροφικους μεγαλους ερωτες.....τετοιον λαχταρουσα να ζησω....

Τον γνωρισα σε ενα σκασιαρχειο απο τα Ιταλικα με μια φιλη, οταν αποφασισαμε να παμε βολτα σε ενα συνοικιακο παρκακι ..τον ειδα απεναντι μου με ενα μπουφαν perfecto , τζην παντελονι και μια μπυρα Αμστελ στο χερι και νομιζω οτι τον ερωτευτηκα με την πρωτη ματια.....Τι ειδα στο βλεμμα του? Αναιδεια αλλα και μια διαχυτη μελαγχολια και απομονωση ......Ημουν μολις 19, ηταν καπου 20 ........
Αστειες ηλικιες....
Ηταν ο αγνωστος του παρκου , αλλα τυχαια γνωστος γνωστων της φιλης μου και εγω επεμενα να τον γνωρισω......ετσι και εγινε......

Μαζι του εζησα τοσα, οσα δεν πιστευα........πολλες πρωτες φορες......μεγαλωσαμε μαζι μια μεταεφηβεια με εντασεις και παθος , τουλαχιστον εγω ετσι ηθελα να το ζω.
Εχω αυτο το χαρισμα η ελαττωμα , φερνω τις καταστασεις στα μετρα μου....
Μειναμε μαζι εφτα χρονια , ενα περιεργο ζευγαρι για γνωστους και φιλους ......

Ηταν το αγορι που ερωτευτηκα τρελλα , που με παρεσυρε σχεδον παντα σε μια πραγματικοτητα εξω απο την καθημερινη μου, σε μια περιοδο της ζωης μου, που παρολο που ημουν τοσο ερωτευμενη , ημουν ταυτοχρονα και τοσο δημιουργικη για τον εαυτο μου....Δουλευα, σπουδαζα, και διασκεδαζα με ολες μου τις δυναμεις , τα εκανα ολα και ακουραστα θυμαμαι , το 24ωρο δε μου εφτανε.....ηθελα να εχω και αλλο και αλλο.
Ηταν εκεινος που λιγο πριν χωρισουμε σκεφτομουν οτι θα μπορουσα να τον φανταστω συζυγο μου....Ομως χωρισαμε.....

Πονεσα παρα πολυ ...δεν μπορουσα να ζησω πιστευα χωρις αυτον και αυτο με σκοτωνε.....περασα καποιους μηνες πολυ ασχημους...εψαχνα να βρω αιτιες, λαθη μου (παντα), τι δεν εκανα καλα και τον εχασα, εψαχνα να βρω νοημα να ζω και δεν μπορουσα να βρω καποιο.....τιποτα, αφου ελειπε αυτος....
Θυμαμαι νυχτες με βλεμμα καρφωμενο στο ασπρο ταβανι και τελεια αρνηση για τα παντα, ουτε ο υπνος με ηθελε συντροφια, θυμαμαι ενα σωμα κουρασμενο και ενα μυαλο να αρνειται να ησυχασει.....ελειπε εκεινος και ελειπε το νερο, το φως, η τροφη ολα...
Ημουν στα ορια της καταθλιψης......
Αλλα μια μερα , γυρισε ο διακοπτης και ειπα οτι εδω δεν ειναι Χολυγουντ της δεκαεταιας του 50 και ο εν λογω δεν ηταν κανενας ηρωας του σεληλόηντ , ουτε εγω η μοιραια ντιβα........

Ολα ηταν απλα και δεδομενα...
Ενας δεσμος , δυο νεα παιδια, απειρα, που εκαναν τα παντα για πρωτη φορα και ισως και να ερωτευτηκαν με τη δυναμη που τους εδινε εκεινη η εποχη....
Δε μετανοιωσα ποτε που τον γνωρισα που τον ερωτευτηκα, που εζησα μαζι του ολα οσα εζησα..μαζεψα εμπειριες, ζωντας μια περιοδο της ζωης μου πατωντας μονιμα γκαζι ...
απλα σημερα ξερω πια, ποσα περισσοτερα ζητουσα απο αυτον ...τι ρολο του εδινα παντα να παιξει, που μπορει και να μην ειχε ποτε φανταστει .....και που τελικα δε θα μπορουσε ποτε να παιξει
ακομα τον θυμαμαι γλυκα και ξερω οτι πιθανοτατα θα ειναι ευτυχισμενος σημερα με την οικογενεια που δημιουργησε......

κατι τετοιες μερες αν κοιταξω το ημερολογιο και το θυμηθω τοτε θα σκεφτω πως χρονια πριν αυτη η ημερομηνια σημαινε οτι το επομενο καλοκαιρι μαζι του δε θα ερχοταν, οι κοινες διακοπες θα ηταν απλως παρελθον ......και χαιρομαι που ειναι ενα γλυκο συναισθημα νοσταλγιας αυτο που εχει μεινει .....ετσι κι αλλιως .....

οι παληες αγαπες πανε πάντα στον Παραδεισο

imagine....heaven ...

Η ωρα ειναι ....(2).....

πια η αιωνιοτητα, εκει που φτανει ο ουρανος....
.....
Η ωρα ηταν 01:05 ξημερωματα Σαββατου,
που ειπες να αποχαιρετησεις εμας και το καλοκαιρι που ερχοταν ..........
Κατι θα ειδες εσυ εκει πανω, που αξιζε και ειπες "αστους αυτους εκει, θα καταλαβουν"
Μικρε μας, δεν εισαι ενταξει αλλα δεν πειραζει..
αν εκει τα ειδες ολα ομορφα, ηρεμα και χαμογελαστα καλα εκανες και μας ειπες γεια ...

Στο καλο λοιπον ....
Μεχρι να ανταμωθουμε ξανα , εκει , στο αγνωστο.......

.........
....